—Natan-aw ko nga maanindot kaayo kining panagtipon sa duha ka panahon sa tuig nga dill saktan sa kabugnaw nga labihan sa mga bulan nga tingtugnaw—mipadayon si Ibarra.—Sa bulan sa Pebrero manalingsing ang mga kahoy nga himunga, ug sa Marso ang ilang mga bunga mangahinog na. Inig-abut sa mga bulan nga ting-init, mohalin kita ngadto sa laing dapit.
Si pari Salvi mipahiyum. Unylk nanagsulti sila mga butang wala nay labut sa ilang gihisgotan, sa panahon, sa lungsod, sa pangilin, ubp. Si Maria Clara nangitag balibad ug milakaw.
—Sanglit nagahisgot man gayud kitag pangilin, tugoti ako nga dapiton ko ikaw alang sa among himuon ugmang adlawa. Maoy usa ka pangilin nga among gitagana alang kanamb da usab nga managhigala ug adto himoa sa ilalum sa kakahoyan.
—!Asa man dapit?
—Ang mga dalaga buut nga adto sa sapa nga nagadaligdig sa silingang kalibonan, duol sa usa ka punoang dakit: busa, managmata kita pagsayo aron dill hiabutan sa kainit sa Adlaw.
Ang pari mihinuktok makadiyot, ug unya mitubag:
—Ang imong pagdapit madanihon kaayo ug dawaton ko aron imong maila nga ako wala magtukol kanirno. Apan maulahi ako kaninyo, unya inigkahuman ko nag tuman sa ;akong katungdanan. Bulahan ikaw nga may kagawasan sa imong paglihok ug walay magapugdng kanirno bisan asa padulong!
Tapus sa pila ka gutlo, si Ibarra nanamilit aron pag-atiman sa mga hilikayon sa pangilin nga himuon inigkaugma. Mangitngit na ang kagabhion.
Sa diha na siya sa dalan, miduol kaniya usa ka tawo nga mihatag maayong gabii sa dakung pagtahud.
—Kinsa ka man?—gipangutana ni Ibarra.
—Ginoo, ikaw wala makaila sa akong ngalan—mitubag ang tawo.—Gihulat ko ikaw sulod sa duha ka adlaw.
—Ngano man?
—Kay bisan diin dapit wala man gayud ni usa nga naluoy kanakb, kay kono ako usa ka tulisan. Apan nawad-an ako sa akong mga anak, ang akong asawa nabuang ug ang tanan nanag-ingon nga angay kanakb ang dautang palad nga akong naangkon.
