—Ayaw lamang kamo kahadlok!— gialam-alaman ni Al bino ang mga babaye.—Dinhi walay peligro; kining sakayana lima day buslot ug dili usab dagku kaayo.
—Lima ka buslot! jHesus! ilnyo ba kaming lumsan?— naniyagit ang mga babaye nga nangalisang.
—Lima da lagi ka buok ang buslot ug tag-ingon da niana kadagku!—mipasalig si Albino ug gipakitk ang gidagkuon sa mga buslot pinaagi sa pagtakdo sa iyang tudlb ug sa kumagko sa kamot.—Tumbi lamang ninyo pag-ayo kanang mga sungsong aron dili mangulpot.
—Ginoo ko! jMaria Santisima! jMitubod na diri!—mitiyabaw ang usa ka babaye nga nahumod.
Nahitabo ang diyutay nga kaguliyang; ang ubang mga ba baye naniyagit, ang uban usab buut na mangambak sa tubig.
—Tumbi ninyo pag-ayo ang mga sungsong, diha dapit!— mipadayon pagsulti si Albino nga mitudlb sa dapit dim manglingkod ang mga dalaga.
—Diin, diin ugod?Ginoo!Wala kami makatultol! lntawon, Albino, umarika kay wala kami makadumdom!— mipakiluoy ang mga babayeng hadlokan.
Kinahanglan una nga lima ka batan-ong lalaki nanabok sa bangkh ar6n mangahilum ang mga inahan ang nangahadlok. Ug jwala lamang tuyoa!: sa tupad sa matag-dalaga daw adunay tubod sa sakayan; sa tupad sa mga tigulang wala gayud bisan usa na lamang ka buslot. Ug labi na gayud nga kahibulongan! kay si Ibarra nahitupad kang Maria Clara, si Albino kang Vic toria, ubp. Mibalik ang kalinaw sa pundok sa mabinantayong mga inahan, apan wala sa pundok sa mga dalaga. Sanglit malinaw man kaayo ang tubig, ang mga bungsod dill halagyb, ug labut pa, say6 pa man usab kaayo, gikauyonan nga biyaan una ang mga bugsay ug ang tanan mamainit. Gipamalong ang mga parol kay ang banagbanag midan-ag na man sa kahanginan.
—Walay sama kaayong higupon sa tubig-kamay nga sinaktag luy-a inigkabuntag una kita mosimba!—matud ni kapitana Tika, ang inahan ni Sinang;—Albino, higop da pagsulay sa tubig-kamay nga sinaktag luy-a ug supasi sa puto kon dill ba layhan na ikaw hangtud sa pagpangadye.
