/oh more! Nalibug ang akong ulo: ang trompetero didto kaslon sa usa ka dalagang maayong bat ang sa dinhi sa Pilipinas sinilason pag-ayo ug mapulds lagum ang panit sa mga linusian.
Ang tanang mga babaye nangatawa na, hangtud si Victoria; apan si Sinang, ang mangaya nga Sinang, mihunghong kang Maria Clara:
—|Bulahan ikaw! jAko usab moawit unta kon makahimo pa!
Si Andeng mipahibalo nga ang kulon nga giinitan ug tubig mibukal na.
Ang batan-on nga anak sa tigulang, sa pagkadungog sa sulti ni Andeng, mitungtong dayon ibabaw sa bunoan sa bungsod, didto sa tumoy nga labing masigpit, diin arang ikasulat kadtong mga pulong Laciate ogni peranza vol che entrate kon ang mga isda mahibalo pa unta nga mobasa ug mosabut sa pinulongang Italyanhon: ang isda nga mahisulod didto dili na mahigula kon dili padulong sa kamatayon. Ang bunoan maoy usa ka wanang nga hapit magtuyok ug may gidak-on nga duolan sa usa ka metro, hinikay aron ang usa ka tawo makahimo pagtindog ug pagpanukad sa ibabaw aron pagbutad sukad didto sa mga isda nga manghisulod sa sikop.
—|Diha hinuon dili gayud ako laayan nga mamasol!—matud ni Sinang nga naminti sa kalipay.
Ang tanan nanag-apong gayud sa gibuhat sa batan-on: ang uban ingon ug nakakita nga ang mga isda nanagkisi-kisi sulod sa sikop, magapangidlap ang ilang mga hirnbis... Apan sa pagtunlod na sa sikop, walay isda nga miliksi.
—Tingalig puno sa isda ang bunoan—matud ni Albino sa tingog mahinay;—lima na karon ka adlaw nga wala duawa kining bungsora.
Gibutad ang sikop, sa mananagat, apan wala gayud bisan diyutayng isd& nga nadala: ang hinaganas sa tubig nga miagas gikan sa sikop dinan-agan sa Adlaw, daw ang kinataw-an nga matagming. Ang tanan nanghingangha, nangapungot ug nangabawo.
Ang sikop gitunlog pag-usab sa batan-on ug mao gihapon ang gisangputan.
