—¿Unsa ugod, manghubad ka ba diay sa kahulogan sa mga jeroglifico?
—¡Dili man!—mitubag ang tigulang ug gihatagan niya si Ibarra usa ka lingkoranan;—dili ako makasabut sa sinultihan nga ehiptohanon ni ngani sa copto, apan makasabut akog diyutay sa paagi sa pagsulat ug nagasulat ako pinaagi sa mga jeroglifico.
—¿Nagasulat ikaw pinaagi sa mga geroglificol Ngano man?—nangutana ang batan-on nga nagduhaduha sa iyang nakita ug nadungog.
—jAron dili mabasa ang akong mga sinulat karon!
Sa pagkadungog niinihg mga sultiha, si Ibarra nanghinanaw lamang, nagduhaduha kon matuod bang nabuang ang tigulang. Gidalidalt niya pagtan-aw ang basahon aron pagsusi kon ang tigulang wala ba magbakak, ug nakita niya nga didtoy dag hang mga mananap nga maayo kaayong pagkapintal, mga badlis nga malingin, mga bulak, mga till, rhga kamot, mga bukton, ubp.
—Nan, dnganong magasulat man ikaw kon dili buut nga basahon sa uban ang imong mga sinulat?
—Kay wala ako magsulat alang sa kaliwatan karon: nagsulat ako alang sa umaabut nga kaliwatan. Kon ang mga tawo karon managpakabasa pa sa akong sinulat, sunugon dagway nila ang akong mga kasahon, ang kinabudlayan sa tibuok kong kinabuhi; apan ang kaliwatan nga makahubad sa kahulogan sa akong gipamadlis niining basahon, maoy mga kaliwatan nga dili na burong, ug, sanglit hisabtan man ako unya nila, walay duhaduha moingon sila: “Wala diay mangatulog ang tanan sa kagabhion sa atong mga katigulangan.” Ang akong buhat maluwas ug dili laglagon sa mga tawong burong tungud kay dili man sila makatugkad sa kahulogan niining akong gipamadlis, ingon nga naluwas ang daghang mga kamatuoran sa mga madagmalong kaparian tungud kay wala nila hisabti ug tungud sa mga rito nga kahibulongan.
—¿Unsa mang pinulongana ang gigamit mo sa imong pagsulat niana?—nangutana si Ibarra human mohilum kadiyot.
—Ang ató , ang tinagalog,
(1) — Sinulatdn sa Ehipto sa kakaraanan kanus-a ang mga pulong dili sulaton sa mga titik kon dili pinaagi sa mga dibuho.
