hunghong si Kapitan Basilio kang Ibarra sa pagpanamilit na;—
si pari Damaso mobutang diyutang salapi nga ibangka.
Si Ibarra mipahiyum ug giyango ang iyang ulo, wala hibaloi kon siya uyon kun dili ba.
—¿Kinsa man ugod kana siya?—gipangutana si Victoria ni Maria Clara nga mitudlb, pinaagi sa tinan-awan, sa usa ka batan on nga nagasunod kanila.
—Kana siya... kining... usa nakb ka ig-agaw—mitubag si Victoria kansang nawong nahilaw ug diyutay.
—¿Ug kanang usa?
—Kana siya dili nako ig-agaw—midali pagtubag si Sinang;— kana siya anak sa akong iyaan.
Nanglabay sila tungod sa kombinto diin, sama sa ubang kabalayan, aduna usab ing daghang mga pangandam gihikay. Si Sinang nahingangha sa pagtan-aw nga nagdilaab ang usa ka kingke nga karaan kaayo nga dili gaytid padagkutan ni pari Salvi aron dili makapalit ug gas. Sukad sa dalan mabati ang mga singgit ug mga hagakhak, makita ang mga prayle nga nanagsuroy-suroy sa itaas, nanagkindang-kindang sa ilang mga ulo ug nanagduladul^ sa usa ka dakung pinigal nga ilang gium-óm. Ang dili mga pari nga nanghitipon kanila naningkamut pagawat kutob sa buhaton sa mga prayle. Tungud sa mga saput uropanhon nga ilang gisul-ob, dagway kadto sila mga kawani kun mga punoan sa lalawigan.
Si Maria Clara nakaila sa pamayhon ni pari Damaso nga didto sa tupad ni pari Sibyla. Ang hilumon ug kahibulongan nga pari Salvi didto usab, wala magalihok sa dapit nga iyang himutangan.
—¡Nagsubo uroy siya karon! —matud ni Sinang; —nagpa landong tingali sa iyang nagasto tungud sa kadaghan sa nangabut sa kombinto. Apan tan-awa ninyo kon dili ba ang mga sakristan maoy managbayad nianang tanan. Ang iyang mga bisita kanunay nga adto mangaon sa laing balay.
—¡Sinang!—mibuyag si Victoria.
—Maglagot gayud akd nianang paria sukad niya gisia ang Rueda de la Fortuna; ako dili na mokompisal kaniya.
Sa kabalayan sa lungsod dihay usa nga milahi sa uban
