.—Maayo, maayo!— matud sa Kapitan Hencral nga milingkod ug itudlo usa ka lingkoranan sa batan-on.— Pasagdi ako nga magapahamulos diyutayng panahon sa pagpahayag sa walay lipodlipod sa akong gibati; nalipay akog daku sa imong gibuhat ug gisugyot ko na sa Kagamhanan sa Hari nga hatagan ikaw usa ka condecoracion tungud sa imong maayong hunahuna sa pagtukod ug usa ka tulonghaan... Kon ikaw misangpit pa kanako, sa dakung kalipay mitambong unta akb sa pagpahimutang sa unang bato sa tulonghaan ug kaha nakatabang ako aron ikaw mahilikay sa kadaut.
—Gisabut ko man ugod nga ang akong gihunahunang buhaton diyutay da kaayo— mitubag ang batan-on— ug tungud niini gituhoan ko nga dili igong hinungdan sa paglangan kanimo sa imong daghang mga buluhaton; labut pa, ang akong katungdanan mao ang pagsangpit pag-una sa labawng punoan sa akong lalawigan.
Ang Kapitan Heneral miyango-yango nga nahamuot kaayo, ug samtang nagairog ang iyang pakig-inato sa batan-on, miingon:
—Mahitungud sa imong kasuko kang pari Damaso, ayaw kahadlok ug ayiiw pagdumot: samtang ako mamunoan gihapon dinhi sa Kapuloan, walay makahilabut bisan sa usa ka lugas sa imong buhok; ug bahin sa excomunion, makigsulti da ako sa Arsobispo kay kinahanglan man gayud nga magpahinunot kita sa mga kahigayonan: dinhi dili kita makahimo pagkatawa niining mga butanga sa atubangan sama didto sa Espanya kun sa ubang mga lungsod nga maalam sa Uropa. Bisan pa mining tanan, pagmatngon na sa umaabut; ikaw nakigharong sa mga Corporaciones regioasas nga tungud sa ilang kahinungdanon ug ilang kadato, kinahanglan gayud tahuron. Apan panalipdan ko ikiiw kay nahagugma ako sa mga maayong anak ug malipay akong magatan-aw nga pasidunggan ang handumanan sa mga ginikanan: ako usab nahagugma sa akong mga katigulangan, ug ambut lamang kang Bathala kon unsa kahay nahimo nako kon ako pay hitaboan sa nahitabo kanimo!...
Ug sa kalit lamang mipalain sa sulti ug unya nangutana:
—Gisuginlan ako nga ikaw gikan diay sa Uropa; nahiadto ka ba sa Madrid?
—Oo, ginoo, nakapuyo ako didto ug pipila ka bulan.
