apan sa duha ka kadaut, ang labing diyutay maoy angay pilion.
Miduol siya kang Linares ug misulti sa hataas nga tingog:
—Umarika, batan-on!— miingon,— makigsulti kita kang Santiago.
Si Linares naluspad ug minunot sa pari nga milakawng naghinuktok.
Dinhi, si pari Salvi na usab maoy mibanus pagsuroysuroy, naghinuktok upod sumala sa iyang nabatasan.
Usa ka tingog nga nanghatag kaniya ug maayong buntag mitugaw sa iyang pagsuroysuroy; miyahat siya ug iyang nakita si Lucas nga miyukbo kaniya sa dakung pagpaubus.
—Unsay tuyo mo?— maoy pangutana nga gipasabut sa tinan-awan sa kura.
—Padre, ako mao ang igsuon niadtong namatay sa adlaw sa pangilin!— mitubag nga kahilakon si Lucas. Si pari Salvi misibug.
—Nan, unsa may tuyo mo?— matud sa pari sa tingog lugos nabati. Si Lucas nakigbisog paghilak ug namahid sa iyang mga mata.
—Padre,— miingon nga naghingos-hingos— didto ako sa balay ni Don Crisostomo aron pagpabayad sa kadaut nga midangat sa akong igsuon.,. Sa sinugdan gisugat ako niyag patid ug miingon nga dili siya mobayad bisag usa ka diyot, kay kono nagaungaw siya sa kamatayon ug maoy tagsala ang akong hinigugma ug alaut nga igsuon. Gahapon mibalik ako pagsulti kaniya, apan migikan na siya padulong sa Manila, ug, agig limus, iya akong gibinlan lima sa gatus ka pisos uban ang tugon nga dili na gayud ako pabalikon. Ah, Padre! lima ka gatus ka pisos, ah, Padre!...
Sa sinugdan, ang pari namati kaniya nga nahibulong uyamut, apan sa hinayhinay mipahiyum nga nagbiaybiay ug nagtamay sa pagtan-aw niadtong buhat nga pinusong, ug kon si Lukas nakakita pa sa panagway sa pari tingali midalagan unta sa walay lingi-lingi.
—Nan, unsa man lag! tuyo mo karon!— gipangutana pagusab si Lucas nga gitalikdan.
