XLIX
ANG TINGOG SA MGA DINUMTAN
Una mosalop ang Adlaw, si Ibarra miluwan na sa bangka ni Elias sa lapyahan sa lanaw. Ang batan-on daw wala layhi.
—Pasayloa ako, ginoo, —miingon si Elias nga nasubo sa pagkakita kaniya; —pasayloa ako nga nangahas pagpakigkita kanimo; buut ako mosulti kanimo nga walay laing tawo nga makatugaw ug gipili ko kining higayona, kay dinhi walay mga saksi nga mamati: sulod sa usa ka takna makapauli kita.
—Nasayop ka, higala Elias, —mitubag si Ibarra nga mi- lugos pagpahiyum; —kinahanglan ihatud mo ako nianang lung- sod kansang katnpanaryo makita sukad dinhi. Ang dautang palad nagapilit kanako niana.
—Ang dautang palad?
—Oo; hunahunaon mo lamang nga sa pagpadulong ko nganhi gihinagbo ko ang Alferez ug buut gayud unta ako niya kuyogan; ako nga nakahunahuna kanimo ug nasayud nga ikaw hiilhan niya, aron siya mobulag kanako, giingon ko nga moanhi ako nianang lungsora diin mopabilin ako tibuok adlaw, kay ugma sa hapon iya man akong hipagon diha.
—Pasalamatan ko ikaw mining imong pagtagad, apan imo lamang unta kadto siyang gipauban nganhi — mitubag si Elias nga malinawog buot.
—Ngano man? Ikaw diay?
—Dili unta siya makaila kanako kay niadtong bugtong hi- gayon nga iya akong hikit-an, siya dili makahunahuna pagtima- an sa akong panagway. —Gikabus gayud ako sa palad karon! —miingon si Ibarra nga nanghupaw ug nagpalandong kang Maria Clara. —Unsa man diay kadto ang buut mo isulti kanako?
Si Elias nalukop unag tan-aw. Halayo na sila sa piliw; ang Adlaw misalop na, ug sanglit didtong mga dapita ang pangi-
— 411 —
