Misulod siya sa iyang lawák ug gidalidali paghikay ang iyang malita. Giukáb ang usá ka sudlanang puthaw, gikuha didto ang tanang salapi nga iyang hingkit-an ug gisulod sa usa ka puntil. Gipanghipus ang iyang mga pahiyas, gitangtang ang usa ka hulagway ni Maria Clara, ug, human moluklok usa ka baraw ug usa ka rebolber, miduol sa armario nga gisudlan sa iyang mga kasangkapan.
Niadtong higayona nadungóg ang tutulo ka tuktok nga makusog sa ganghaan.
—Kinsa kana?— nangutana si Ibarra sa tingog makahahadlok.
—Sa ngalan sa Hari, buksi dayon ang imong ganghaan, kay, kon dili, among lungkabon! —mitubag sa kinatsila ang usa ka tawo nga mainggit ug tingog.
Si Ibarra mitan-aw ngadto sa tamboanan; misiga ang iyang mga mata ug gilayon gibingat ang gatilyo sa iyang rebolber; apan dihadiha dayon nausab ang iyang hunahuna, gibutang ang iyang mga hinagiban ug miduol sa ganghaan aron maoy mangunay pagbukas igo gayud nga nanugok ang iyang mga suluguon.
Dihadiha gigunitan siya sa tutulo ka sibil.
—Sa ngalan sa Hari, dakpon ikaw namo!— matud sa sarhinto.
—Ngano man?
—Sultihan da ikaw didto ngano; ginadili kanamo ang pagsugilon niana.
Ang batan-on mipalandong makadiyot, ug tungud kay dili man kaha siya buut nga hisusihan sa mga sundalo ang iyang pangandam sa pagkalagiw, mikuha sa iyang kalo ug miingon:
—Anaa ako sa imong pagbuut! Tingali dili ako madugay didto.
—Kon ikaw mosaad nga dili modalagan, dili ko ipagapus ang imong mga kamot: gikaluoy kini kanimo sa Alferez; apan kon ikaw modalagan...
Si Ibarra miuban ug nanghibilin ang iyang mga suluguon nga nangalisang uyamut.
Samtang kini nahitabo, unsay gidangat ni Elias?
Sa pagkanaug niya sa balay ni Crisostomo, sama sa usa ka buang, mipataka lamag dalagan. Milat-as sa kaumahan ug nahia-
— 462 —
