Główne dopływy: Płonga, Polskawoda czyli Czarnawoda, Orla z Dąbrożną, Orla tylna, Schaetzke i Landgraben. Brzegi ma nieustalone, bagniste. Przy ujściu do stu stóp szeroka. Por. Odolanów, powiat.
Barycz. Nazwisko to nosi siedm wsi w obrębie Królestwa, i to wyłącznie w granicach gub. radomskiej, piotrkowskiej i kieleckiej. Najdalej ku zachodowi wysunęła się B. w powiecie łaskim, gm. i par. Łask. Trudno dopatrzeć związku między tą nazwą a wyrazem barycz, znaczącym dawniej targowisko, dzisiejszy bazar, zwłaszcza że i rzeki noszą to miano.
Barycz, 1). wś i folw., pow. iłżecki, gmina Ciepielów, par. Zwoleń, ziemi dworskiej 1325, włość. 697 morg. B. w XVI w. była własnością Andrzeja Kochanowskiego, brata Jana, poety a tłumacza Eneidy; nabył ją ojciec ich Piotr Kochanowski. W końcu 17 w. przeszła w ręce Chomentowskich, wreszcie należała do Matuszewicza, posła rosyjskiego w Neapolu, i za jego długi zabrana przez rząd, dziś stanowi donacyą. 2). B., wś i folw., pow. Końskie, gm. Gowarczów, par. Końskie.
Barycz, 1). wieś, pow. przemyski, oddalona o 1 milę od miasteczka Michałówki. Obszar dworski posiada gruntów ornych: 347 m., łąk i ogrod. 36 m. a., pastwisk 48 m., lasu 401 m.; włościanie posiadają roli ornej 537 m. a., łąk i ogrodów 50 m. a., past. 92 m., lasu 64 m. Ludności ma rz. kat. 11, gr. kat. 359, izraelitów 5, razem 375. Należy do rzym. kat. par. w Michałówce, gr. kat. parafią dek. przemyskiego (ma filią w Grabowcu) ma w miejscu. Probostwo to zostało założone w 1691 roku przez Mikołaja Bretyna, włościanina baryckiego, który darował grunt dla proboszcza, oraz swoim kosztem wybudował cerkiew, otrzymawszy na wybudowanie cerkwi pozwolenie od ówczesnego właściciela Barycza Aleksandra Konstantego hr. Krasińskiego, oraz uwolnienie tego gruntu od pańszczyzny i danin należących się dworowi, za które to pozwolenie rzeczony Bretyn zapłacił 700 złp. Syn tego Mikołaja Bretyna Teodor Bretyn był pierwszym proboszczem w Baryczu; cerkiew tu wybudowano w 1691 roku, w 1781 wystawiono większą, która w 1856 spłonęła; w 1862 została nowa postawiona i tego samego roku poświęcona. Wieś ta posiada szkołę etatową. Właściciel: Luidgarda hr. Stadnicka. 2). B., wś z przysiółkami Górną, Dolną i Wólką, powiat brzozowski, ma stacyą poczt., należy do par rz. kat. Wesoła. 3). B., przysiołki do Humieńca i do Kossocic (ob.)
Barycz Strzyżewka, rzeczka w Wielkiem księstwie poznańskiem, pow. odolanowski, do rzeki Ołoboku wpadająca.
Baryczka, wś, pow. rzeszowski, rozległości 1575 n. a. morgów, 138 domów, 720 dusz, par. rz. kat. w Połomyi, położenie pagórkowate, o 3 kil. od st. pocz. Niebylec. M. M.
Baryczka, Barycz, potok, wytryska w obr. gmina Barycza w pow. brzozowskim, na południowym stoku pasma górzystego lesistego, ciągnącego się w kierunku połud.-wschodnim, wznoszącego się w szczycie Gwoźnicy do 510 metr.; płynie w całym swoim biegu w kierunku południowo-wschodnim, łąkami, pomiędzy domostwami wsi Barycza, Wesoły, Hładna, w Nozdrzcu uchodzi z lewego brzegu do Sanu po dwumilowym biegu. Zabiera liczne potoki pomniejsze, spływające z sąsiednich wzgórz. Ważniejszym z prawego brzegu jest Nozdrzeczek, a z lewego Hłudno. Br. G.
Baryłów, wieś, pow. brodzki, leżąca nad rzeczką Sydołówką, na samej granicy między Galicyą i Wołyniem, o 1 i pół m. na północny-zachód od mka Szczurowice a o 2 mile a. na północ od miasteczka Łopatyna; w okolicy płaskiej, równej, piaszczystej, lesistej i bagnistej. Obszar dworski posiada roli ornej 1299 m. a., sianożęci 247 m. a., pastwisk 323, lasu 2155 m.; włościanie posiadają roli ornej 3820, łąk i ogrodów 1669, pastwisk 103 m. a., lasu 66 m. a. Mieszkańców ma: rz. kat. 72, gr.kat. 516, izraelitów 34, razem 622. Należy do rzym. kat. parafii w Szczurowicach, parafią gr. kat. ma w miejscu. Posiada szkołę etatową 1-klasową. Ma także kasę pożyczkową z kapitałem 240 złr. a. w. Do B. należy przysiółek Wygoda. Właściciel: Rafał Mierzyński.
Baryłowa Wolica, ob. Wolica Baryłowa.
Baryski potok, ob. Baryszka.
Barysz, mko, pow. buczacki, nad rzeczką Barysz, na zachód od Buczaza, o milę od tego miasteczka a o milę na wschód od miasteczka Manasterzysk oddalone, przy gościńcu prywatnym prowadzącym z Buczacza do wsi Korościatyna, pod którą łączy się z gościńcem rządowym podhajecko-stanisławowskim, w dawnem wojew. ruskiem, ziemi halickiej. St. pocztowa. Ludności ma rzym. kat. 2130, gr. kat. 1090, razem 3220. Par. rz. kat. dek. buczackiego liczy 3797 dusz. Tutejsza par. gr. kat. należy także do dek. buczackiego. Do B. należy przysiółek Puźniki. Właściciel Tytus Szawłowski.
Baryszka, Barysz, potok, wypływa w obr. gminy Buczacza, w pow. buczackim w Galicyi, w północno-wschodniej stronie tejże, na łąkach na północnym stoku góry Wierzbiatyna, 384 m.; płynąc na zachód, dostaje się w obręb gminy Jezierzan, gdzie zwraca się na południe; przepływa tę wieś, poczem przechodzi w obręb wsi Barysza, którą przerzyna w południowym kierunku; następnie w łąki śródleśne, poczem płynie przez łąki gmin Żubrzca, Porehowy, Scianki, a w końcu na granicy gmina Kośmierzyna z Snowidowem, jużto lasem, już też łą-
