m. roli ornej, 230 m. lasu. Szkoła katol. przyozdobiona z zewnątrz pięknym posągiem N. M. P., ofiarowanym jej przez rzeżbiarza Jandę, który się w D. urodził. Uczęszczają do niej dzieci i z Wrzesina. Osad wiejskich 57. F. S.
Darkowitz, ob. Darkowice.
Darkuszki, wś włośc. nad rz. Mussą, pow. wileński, 2 okr. adm., od Wilna 37 w., mk. kat. 84, 12 dm. (1866).
Darmocha, folw., pow. zamojski, gm. Zamość, par. Sitaniec.
Darmosz, karczma, pow. poznański, ob. Hamer.
Darmoszewo, wieś, pow. gnieźnieński, 3 dm., 30 mk., 3 ewang., 27 katol., 18 analf. Stac. poczt. w Kiszkowie (Welnau); st. kol. żel. w Pobiedziskach (Pudewitz). M. St.
Darnowo, 1.) wieś, pow. kościański; 13 dm., 99 mk., 14 ew., 85 kat., 42 analf. St. p. i kol. żel. Kościan (Kosten) o 6 kil. 2.) D., folw., pow. kościański, ob. Racot, dobra króla niderlandzkiego. M. St.
Darocz, ob. Drawce.
Daromin, wś, pow. sandomierski, gm. Wilczyce, par. Jankowice, o 14 w. od Sandomierza i Opatowa, obszaru dworskiego 1260 morg. wraz z folw. Bożęcin i Antoninów, w pobliżu rz. Opatówki. Osad wiejskich 57, rozl. 760 m.; zajmują się rolnictwem. D. własność pp. franciszkanek krakowskich, od r. 1864 rządowa a od 1879 prywatna; pole jedno nazywa się Mogiłki i nosi ślad cmentarzyska. W pobliżu tych Mogiłek r. 1874 odkryto grobowisko przedhistoryczne. R. 1827 było tu 41 dm., 143 mk., obecnie liczy 60 dm. i 422 mk.
Daroszycze, wieś, pow. owrucki, nad rzeką Krewną, wpadającą do Użu, o 9 kilom. od mka Iskorościa na zachód odległa; składową część ziemi stanowi gnejs w połączeniu z granitem czerwonym. A. L. Br.
Darów, wś w pow. nowogródzkim, ob. Darew i Darewo.
Darów, wieś w pow. sanockim, należąca do parafii łacińskiej w Nowotańcu a do parochii greckiej w Surowicach, ma 32 domy i 240 mieszkańców, z których 235 Rusinów a 5 Polaków. Obszar dworski ma tutaj 95 m. roli, 17 m. łąk i ogrodów, 71 m. pastwisk i 948 m. lasu; włościanie zaś posiadają 337 m. roli, 31 m. łąk i ogrodów, 78 m. pastwisk i 11 m. lasu. Północną granicę wsi stanowi grzbiet pasma górskiego Bukowicą zwanego, którego najwyższy w Darowie szczyt Zrubań, będący razem punktem triangulacyjnym, jest 778 m. n. p. m. wzniesiony. Najniższe położenie 440 m. n. p. m. Charakter górski, gleba jałowa, ludność uboga. Tu jest cerkiew filialna pod tyt. Nawiedzenia (Pokrowy) Bogarodzicy. Darów należał do dóbr koronnych królów polskich i wcielony był do dzierżawy beskiej. Lustracya z r. 1765 zastała tu wójtostwo, w posiadaniu Stefana Ostrowskiego (szlachcica) za przywilejem Augusta III. Opłacał on 500 złp. prowizyi, z czego kwartę 100 złp. uiszczał do skarbu. R 1811 nabył to wójtostwo od rządu austryackiego Ignacy Urbański. Obecnie D. jest własnością Tomanka, aptekarza ze Lwowa. W. J. W.
Darów, potok górski; źródła jego w Beskidzie lesistym czyli wysokim, pod samym jego głównym grzbietem, Prełuką zwanym, na granicy Galicyi i Węgier, na wysokości 1100 m. npm., w obr. gminy Perehińska (pow. doliński). Płynie górskim wąwozem leśnym, między dwoma grzbietami górskimi, wybiegającymi od głównego grzbietu w kierunku płn. wsch. Grzbiet nad prawym brzegiem potoku zwie się Wierch Darów (1263 m. pom. wojsk.), wznosi się coraz bardziej ku północy i dosięga w szczycie Owołem zwanym największej wysokości 1615 m.; nad lewym zaś brzegiem wznoszą się strome, skaliste, nagie wierchy, zwłaszcza Wierch Guretwyna (1708 metr.) i Wierch Tylinycia (1605 m.). Potok płynie w kierunku północno-wschodnim, przyjmuje liczne wody górskie, między nimi z lewego brzegu Guretwynę potok. Uchodzi do Łomnicy z lew. brz. Ujście 850 m. npm. Długość biegu 9 i pół kil. Br. G.
Darowice, wieś, pow. przemyski, od Przemyśla na połud. o 1¼, od Niżankowiec na półn. o ¾ mili austr., od kolei łupkowskiej o pół mili na zachód, od gościńca rządowego przemysko–niżankowieckiego o ćwierć mili na zachód, nad potokiem Malinowiec, który ma swe źródło o pół mili na zachód na gruntach wsi Kniażyce, a o pół mili na wschód wpada do Wiaru we wsi Stanisławczyk. Przestrzeń posiadłości większej roli ornej 105, łąk i ogr. 10, pastwisk 6; posiadł. mniej. roli orn. 257, łąk i ogrod. 31, past. 34 morg. Ludność rzym. kat. 6, gr. kat. 196, izrael. 8: razem 210. Należy do rzym. kat. parafii w Niżankowcach, gr. kat parafii w Kormanicach.
Darowski potok, w obr. gminy Darowa, w pow. sanockim, nastaje z połączenia dwóch strug, wypływających z południowo-zachodniego stoku lesistego pasma wzgórzystego, zwanego Bukowicą, ciągnącego się od Wisłoka z pod Zawoja w kierunku połd.-wsch. aż po Osławicę, a dosięgającego w północnym szczycie Zrubaniem lub Zrubowem zwanym 778 m., a w poł. Tokarnią zwanym 777 m. wysokości (pom. wojsk.). Tworzy ono zarazem dział wodny między Wisłokiem a Osławicą i samym Sanem. Potok Darowski płynie dość zwartą i głęboką dolinką przez wieś Darów, i wpada na samej granicy tej gminy z Surowicami do Wisłoka z pr. brzegu po 4 kil. biegu. Br. G.
Darschin, ob. Darzyn.
