Kochanowski, część szlachta okoliczna. Ks. A. M.
Dubok, 1) mały dopływ bagnisty rz. Prypeci z prawej strony, w pow. mozyrskim, płynie równolegle pomiędzy rz. Brodnicą i Borocką; kierunek ma od południa na północ; długość biegu około 2 mil w miejscowości niedostępnej. 2.) D., ob. Ussa. A. Jel.
Dubokłańce, wś, pow. sejneński, gm. Kudrany, par. Liszkowo, liczy 22 dm., 165 mk., odl. od Sejn 53 w.
Dubokraj, wś z folw. Rudnia, pow. horodecki, własność Rokossowskich, 6928 dz. ziemi. Zarząd gminy t. n.
Dubosary, m. nadetatowe, st. poczt., gub. chersońska, pow. tyraspolski, u zbiegu Reutu z Dniestrem, o 47 mil odległe od Chersonu. Miejscowość jego jest bardzo malownicza: u podnóża spadzistej góry ciągnie się wzdłuż brzegu plac obszerny, drzewami zasadzony, pomiędzy któremi cieniste alee topolowe prowadzą do rzeki. W Dubossarach są 3 cerkwie, 700 przeszło domów (z tych 221 murowanych). Liczba mieszkańców, z Mołdawian, Greków, Bulgarów, Żydów i Rossyan składająca się, do 6500 wynosi. Największą część ludności mieszczanie stanowią. Głównem zajęciem kupców tutejszych jest handel zbożem, winem, śliwkami marynowanemi i innemi owocami ogrodowemi. Por. Cherson, t. I, str. 572–573.
Dubosgiry, wś, pow. rossieński, parafia Retowo.
Dubośna, wś i dobra w pow. rohaczewskim, blisko granicy mińskiej, pow. bobrujskiego, rezydencya Bułhaków, prześlicznie zabudowana. Pałac tutejszy należy do najpiękniejszych w kraju naszym. Por. Dobośnia.
Dubourucze, ob. Dubowrucze.
Duboutz, ob. Dubowce.
Dubów, 1.) folw., pow. włodawski, gm. Romanów, par. Wisznice; 4 dm., 7 mk., należy do dóbr Mutwica. 2.) D., wś i folw., pow. bialski, gm. Lubienka, par. Biała. W 1827 r. było tu 24 dm. i 180 mk.; obecnie liczy 48 dm., 473 mk. Od Siedlec w. 75, od Biały w. 10, droga bita w miejscu; od rzeki spławnej Buga w. 30. Rozl. folwarczna wynosi m. 1080 a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 265, łąk m. 190, pastwisk m. 19, lasu m. 553, nieużytki i place m. 44; budowli drewnianych 19, browar piwny; pokłady torfu w niektórych miejscowościach. Wieś D. osad 52, gruntu m. 921. Br. Ch.
Dubowa, 1.) wś w pow. sokólskim gub. grodz., o 18 w. od Sokółki, chat 140. 2.) D., wś, pow. dziśnieński, gm. Drygucze, o 34 w. od m. Dzisny, 3 okr. adm. przy drodze pocztowej z Dzisny do Drui, 4 dm., 37 mieszkańców prawosł. 3.) D., wś, pow. kowelski, gm. Dubowa, należała do starostwa kowelskiego; leży tuż pod Kowlem i przy kolei brzesko-kijowskiej. Włościanie, dusz 680, mają 86 dm., 2388 dzies. gruntu. Gleba popielatka na pokładzie iłu i marglu. Narzecze rusińskie. 4.) D., wś u źródeł rz. Rowca. pow. lityński, par. Meżyrów. Roku 1868 miała 157 dm. Była tu niegdyś cukrownia. Parafia prawosławna tutejsza liczy 1078 wiernych a do cerkwi parafialnej ś. Dymitra należy 40 dziesięcin ziemi. 5.) D., wś, pow. bałcki, gm. Harmaki, par. Rybnica, ma dusz męz. 206, ziemi włość. 1124 dz., należała do Grabowskich, Wyszomirskich; dziś Matkowa 2118 dzies. i Maryi Jurewiczowej 372 dzies. Cerkiew paraf. ś. Michała dla 788 parafian, posiada ziemi cerkiewnej 108 dzies. R. 1868 D. miała 57 dm. 6.) D., mko, pow. humański, par. Humań, nad rz. Jatranią, o 2 w. od wsi Korżowej, o 22 w. od Podwysokiego. Mieszk. 900 prawosł., 9 katol., 814 izrael. Cerkiew paraf., szkółka, bożnice dwie murowane, młyn duży pytlowy. Ziemi 2045 dz. pierwszorzędnego czarnoziemu. Należy w połowie do Gałeckiego i Peretiatkiewicza. Zarząd gm. i polic. w temże miasteczku. R 1868 D. miała 186 dm.
Dubowa, tak się zwała w XVI w. Dębowa w pow. kozielskim.
Dubowa, 1.) wieś w hr. szaryskiem (Węg.), w pobliżu granicy Galicyi; lasy, jałowy grunt, zdrój szczawiowy, 522 mk. 2.) D. Sedlacka, łac. Dubova Colonorum, wieś w hr. orawskiem (Węg.), nad rz. Orawą, kościół rzym. katolicki parafialny, 616 mieszk. 3.) D. Walaska, D. Wołoska, łac. Dubova-Valachorum, niem. Wallachisch Dubova, wś w hr. orawskiem (Węg.), kościół rzym. katolicki parafialny, handel tytuniem sprowadzanym z południowych Węgier, zbudowana przez Wołochów, ztąd nazwa; 736 mk. H. M.
Dubowce, ob. Dubowiec, powiat bracławski.
Dubowce, 1.) wś, pow. tarnopolski, nad pot. Hnizdeczną, o 10 kil. na północ od Tarnopola, o 3 kil. na południe od Opryłowiec a o 9 kil. na zachód od Zbaraża, o 4 kil. na północ od Stechnikowiec. Przestrzeń pos. więk. roli orn. 806, łąk i ogr. 129, past. 30, lasu 391; pos. mn. roli orn. 970, łąk i ogr. 87, past. 44 mor. aust. Ludność: rzym. kat. 157, gr. kat. 592, izrael. 71: razem 820; dm. 133. Należy do rzym. kat. paraf. w Opryłowcach, gr. kat. parafii w Stechnikowcach. W tej wsi jest szkoła etatowa o 1 nauczycielu, kasa pożyczkowa gm. z kapitałem 1080 zł. r. i gorzelnia. Właściciel więk. pos. Eugeniusz ks. de Ligne 2.) D. (z Dechową), wieś, pow. stanisławowski, leży nad Dniestrem, który w tem miejscu tak się kręci, iż ta wioska stanowi jakby półwysep z 3 stron oblany Dniestrem; tylko północno-wschodnia strona jest otwartą; po pod
