Bud. mur. 4, drew. 15. Nomenklatura Ruda wieczystoczynszowa m. 20, w której jest młyn wodny i papiernia. Rzeka Czarna stanowi granicę północną; są pokłady torfu i kamienia wapiennego. Wieś Dębowa Góra osad 29, gruntu m. 209. 5.) D., os., pow. szczuczyński, gm. Pruska, par Bargłów. 6.) D., os., pow. będziński, gm. Górnicza, par. Zagórze, należąca do dóbr Sielce, własność niemieckich poddanych, sukcesorów Jana hr. Renard. Położona przy drodze zwyczajnej, prowadzącej do osady Modrzejów do wsi Sielce i do stacyi dr. żel. warsz. wied. Sosnowice, z którą to stacyą skomunikowana jest drogą żelazną. Rozległość gruntów dworskich mor. 76, domów dwor. mur. 42. Ludności czasowej 710. Kopalnia wegla kamiennego na pokładzie Fryderyk zwanym, z wychodem zachodnio-północnym. Wyniesienie gruntu nad poziom morza baltyckiego stóp 820. Głębokość do węgli stóp 280. Upad nieregularny od 7 do 12 stopni. Posiada szyby: 1) Jan zwany, w którym grubość pokładu 7 stóp; machiny wodociągowe dwie o sile 500 koni. 2) Mebius zwany, a w nim grubość pokładu do 24 stóp, który to pokład ku stronie Prus rozdziela się na dwa, przedzielone łupkiem, od 7 do 14 stóp grubości. Machina wodociągowa o sile 400 koni. 3.) Nad rzeką Przemszą czarną, 84 stopy głęboki, z machiną wodociągową o sile 240 koni. Kopalnia ta z machiną dobywalną o sile 200 koni, dobywa rocznie do 1,500,000 korcy węgla, zatrudniając 600 robotników. Zarząd tej kopalni, z powodu jej zatopienia się skutkiem zepsucia się wentylów na dole rury wodociągowej, i dla założenia nowych wentylów, sprowadził tu 1871 r. z zagranicy nurków, którzy spuszczali się w szyb przeszło na 30 sążni wodą napełniony, dochodząc do dna tegoż szybu. Br. Ch. i St. Wol.
Dębowa góra, niem. Eichberg, wś, pow. czarnkowski; 55 dm., 463 mk., 455 ew., 5 kat., 3 żyd., 89 analf. Poczta w Dzierznie wielkiem (Gross-Drensen) o 5 kil., st. kol. żel. Wieleń (Filehne) o 11 kil. M. St.
Dębowagóra 1.). ob. Chylońskie pustki. 2.) D., niem. Eichberg, wś, pow. ostródzki, st. p. Olsztynek.
Dębowa górka, os., pow. sieradzki, gm. Bogumiłów, par. Sieradz.
Dębowa karczma, folw., pow. ciechanowski, gm. Bartołdy, par. Zielona, od Płocka w. 90, od Ciechanowa w. 20, od Przasnysza w. 6, od drogi bitej w. 3. Rozl. wynosi morg 104, a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 80, łąk mor. 14, pastwisk morg 7, nieużytki i place morg 3. Bud. mur. 1, drewn. 3. Folwark powyższy oddzielony od dóbr Janin.
Dębowa karczma, niem. Eichenkrug, os., pow. wejherowski, o 3½ m. od miasta Wejherowa oddalona.
Dębowa kępa, niem. Eichbusch, os. należąca do wsi Górsk, na końcu przy drodze; pow. toruński, par. Toruń, szkoła Górsk, poczta Pędzewo; ma 2 budynki, dom mieszk. 1; ewan. 20.
Dębowa kłoda, wś z folwar. donacyjnym i awulsem Fiołki, pow. włodawski, urząd gm. t. n. w miejscu, par. Parczew. Rozl. 1794 mor., gleba żytnia, 60 dm., mieszk. 533, wtem 500 rzym.-kat., 33 grec. katol. R. 1827 było tu 46 dm., 249 mk.; gm. D. graniczy z gm. Krzywowierzba, Turno, Uścimów, Tyśmienica i m. Parczew; lud. 2620, rozl. 16331 mr., sąd gm. ok. II w os. Ostrów o 15 w., st. pocz. Parczew; do Włodawy 39¾ w. W skład gm. wchodzą: Białka, Bednarzówka, Chmielów, Dębowa-kłoda, Makoszka, Plebania-Wola, Sowin, Stępków i Uhnin.
Dębowa łąka, niem. Dembowalonka, wś ryc., pow. brodnicki, około 1 milę od stacyi kol. żel. w Wąbrzeźnie. R. 1670 w ręku Stanisława Działyńskiego wojewody malborskiego; 1735 Ewa Szembekowa chorążyna; 1752 Sikorscy; teraźniejszy posiadacz von Hennig. Obszaru ziemi ma z przyległościami 9037 mórg, budynków 46, dom. mieszk. 19, katol. 221, ewang. 112. We wsi szkoła ewang., do której 36 katol. dzieci uczęszcza. Także i kościół jest w miejscu katol., pod wezw. św. Piotra i Pawła, patronatu prywatnego, dawniej był parafialny; r. 1756 Stanisław Leski biskup chełmiński przyłączył go jako filialny do Niedźwiedzia; wioski do tego kościoła należą: Dębowa łąka, Friesenhof, Iwanki i Melkenhof, dekanat wąbrzeski. D. szlach. leśnictwo tamże, należy do wsi ryc. D.; budynków 2, dom mieszk. 1, katol. 4, ew. 2. D. cegielnia, tamże, należy do wsi ryc. D. Budynki 3, dom mieszkal. 1, ewang. 7. Kś. F.
Dębowa łęka, 1.) Geyersdorf (Ober i Nieder), wś, pow. wschowski, 38 dm., 208 mk., 97 ew., 111 kat., 26 analf. 2.) D., niem. Mittel-Geyersdorf, gm. wiejska, pow. wschowski, 2 miejsc.: wieś D. Ł. i kolonia Laterne, Geyersdorf, 33 dm., 193 mk., 121 ewan., 72 katal., 27 analf. 3.) D., Ober, Nieder, Mittel-geyersdorf i Neuniedervorwerk, domin., pow. wschowski, 2141 m. rozl., 4 miejs., 13 dm., 175 mk.; 93 ew., 82 kat., 31 analf. Kościół parafialny należy do dekanatu wschowskiego. Stac. poczt. i kol. żel. we Wschowie (Fraustadt) o 4 kil. Z D. pochodzi rodzina Dębołęckich, herbu Prawdzic; członkiem tej rodziny był głośny franciszkan Wojciech Dębołęcki, autor dzieła: „Wywód jedynowładnego Państwa etc.“ W XVI w. Ossowscy nabyli D.; z tego czasu przechowuje się w kościele nagrobek z ciosowego kamienia Wojciecha Ossowskiego, zmarłego 1572 roku. W wieku b. właścicielem D. był Aleksander Brodowski, dyrektor generalny ziemstwa kre-
