Dobiesław, stanowią źródło nazw Dobczyn, Dobieczyn, Dobieszkow, Dobiesławice i t. d.
Doba, niem. Doben, wieś, pow. węgoborski, st. p. Rozengart.
Dobaczewo, wieś nad rz. Skrwą, pow. lipnowski, gm. Osiek, par. Ligowo, o 28 w. od Płocka, o 22 w. od Lipna, o 8 w. od Sierpca, o 36 w. od Włocławka, liczy gruntów włośc. 83 m., w tem 42 ornych, 5 dm., 70 mk.; gruntów dworskich 456 m., w tem 192 m. ornych, 5 dm., 32 mk. W 1827 r. było tu 6 dm. i 53 mieszk.
Dobawen (niem.), ob. Dobowo.
Dobawer See (niem.), ob. Dobowskie jezioro.
Dobcza, wieś, pow. jarosławski, o 25 kil. na płn. od Jarosławia, o 11.4 kil. na półn. wschód od st. p. i par. rz. kat. w Sieniawie; par. gr. kat. w Dobrej; dm. 146, mk. 895. Własność większa obejmuje roli ornej 403, łąk i ogrodów 215, pastwisk 14, lasu 936 m., włościanie mają roli ornej 1112, łąk i ogr. 354, pastw. 80, lasu 11 m. Szkoła etatowa jednoklasowa. Własność Władysława ks. Czartoryskiego. Lu. Dz.
Dobczyce, 1.) miasteczko w Galicyi, położone pod 49°11′ szer. północnej a 37°9′ długości wschod. od Ferro, pow. wielicki, 1973 morg. rozl., 500 domów, 1359 mężczyzn, 1455 kobiet: razem 2814 mk., z pomiędzy których 2686 rz. kat., 9 akatolików a 119 izraelitów. Siedziba sądu powiatowego, notaryatu, posterunku żandarmeryi, urzędu pocztowego i telegraficznego, urzędu dekanalnego, który obejmuje 10 parafij i jednę filią, tudzież urzędu parafialnego. Parafia w D. erygowana w roku 1225, a równocześnie kościół parafialny przez Iwona Odrowąża biskupa krakowskiego wybudowany został. W miejsce tej świątyni drugi kościół parafialny około r. 1590 przez Sebastyana Lubomirskiego, starostę dobczyckiego, wybudowany, dla zniszczenia zamknięty został 1790. Nareszcie obecnie istniejący kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela w latach 1828 do 1834 wymurowany, przez biskupa tarnowskiego Pukalskiego w r. 1854 poświęcony został. Dom ubogich powstał w r. 1766, spłonął w r. 1863. Dla umieszczenia 5 ubogich wynajęła gmina dom prywatny. Szkoła ludowa 3-klasowa z 3 nauczycielami, doktór, chirurg i apteka w miejscu. Gmina miejska posiada szczupły majątek (3515 złr.), lecz dosyć znaczne dochody (w r. 1878 6486 złr.) D. leżą nad rzeką Rabą, przy gościńcu wiedeńskim. Ludność zamożna, utrzymuje się po części z rolnictwa, głównie z przemysłu, a mianowicie: kwitnie tutaj garncarstwo, sukiennictwo, szewctwo, tkactwo i koszykarstwo. Na obszarze dworskim znajduje się młyn amerykański i tartak wodny. Dobczyce mają świetną przeszłość historyczną. Kaźmierz W. uwolnił w r. 1340 mieszczan od opłaty ceł w całem państwie i obdarzył w r. 1362 prawem niemieckiem. Ustanawiając zaś w r. 1365 najwyższy czyli prowincyonalny sąd teutoński objął D. w liczbie kilkunastu miast, z których wybrani przez starostę obywatele na ławników, rozsądzali w Krakowie sprawy, od mniejszych sądów w kraju przychodzące. Kaźmierz drugi syn Kaźmierza Jagiellończyka, lat 13, mający wezwany na tron węgierski, gdy mu się wyprawa nie powiodła, wracając na początku r. 1472 do kraju, przebywał z rozkazu ojca przez czas niejaki na zamku tutejszym. Także historyk Długosz przebywał w D. przez lat wiele. W D. urodził się w r. 1481 Jan z Dobczyc z zakonu bernardynów, autor dzieła „Opusculum de arte memorativa a. 1504 Cracoviae editum;“ i Andrzej Gałka, proboszcz u ś. Floryana w Krakowie, znany gramatyk polski i zwolennik nauki Wiklefa. Król Jan Olbracht, mając na uwadze wierność i stateczność mieszczan, potwierdził w r. 1494 wszelkie prawa i nadania. Zamek, bardzo starożytnego pochodzenia, wznoszący się na pagórku za miastem, został na początku 18 wieku przez Karola XII kr. swedzkiego zrujnowany, tak że z niego tylko szczątki pozostały. 2.) D. z Bobrownikami małemi, wieś, pow. tarnowski, o 10 kil. na płn. zach. od Tarnowa, o 7 kil. na płd. wschód od st. p. w Radłowie. Parafia rz. kat. w Jurkowie. Dm. 102, mk. 663 (319 m. 344 k.); z tego przypada na Dobczyce 23 dm., 146 mk.
Dobczyn, wś. i folw., pow. radzymiński, gm. Radzymin, par. Klembow. R. 1827 było tu 14 dm. i 108mk. Folw. Dobczyn od Warszawy w. 28, od Radzymina w. 7, od Wołomina w. 6, od rzeki Buga w. 14. Rozl. wynosi m. 437 a mianowicie: grunta i ogrody m. 198, łąk m. 37, pastwisk m. 11, wody m. 1, lasu m. 57, zarośli m. 87, nieużytki i place m. 46. Bud. drewn. 9. Rzeka Rządza i droga żel. przechodzi przez grunta folwarczne. Folw. powyższy w r. 1872 oddzielony od dóbr Kraszew.
Dobczyn, jezioro, pow. suwalski. Leży na. północ od jez. Wigry, między wsiami Różówka i Żebrówka, przy drodze bitej z Suwałk do Sejn. Brzegi nizkie, bezleśne.
Dobczyn, domin., pow. śremski, 1285 morg. rozl., 5 dm., 126 mk., wszyscy kat., 69 analf. Stac. poczt. Dolsk (Dolzig) o 8 kil., stac. kol. żel. Chocicza (Falkstaedt) o 10 kil. Właściciel Chulewicz, poprzednio Jackowski.
Dobejki, 1.) mko w pow. wiłkomierskim, nad rz. Oknistą, o 60 w. od Wiłkomierza, przy trakcie prywatnym z Wiżun i Uszpola do Wiłkomierza. Ma paraf. kościół katol. ś. Jana, 1660 r. wzniesiony z drzewa przez obyw. Jó-
