dicesas, ke « ŝajnas al la prezidanto, ke ĉiuj komitatanoj akceptas la konkludojn de la letero de frato Isidoro&nbsP;», ed omna jornordoni propozita « similas, ĉar ĉiuj konkludas, ke Esperantistaro devas elekti aŭtoritatan Akademion aŭ alian Kolegion, kiu reprezentos serioze la Esperantistojn ». On votis nula jornordono, ed ajornis la decido a futura konsido.
La sama numero kontenas la Raporto di la Grupo di Antwerpen pri la Delegitaro, e la responda letero di So Couturat, pri qua ni ja parolis en nia no 1. Ni konsilas insiste ad omna samideani lektar ica du dokumenti, quin ni ne poyas reimprimar hike pro manko de spaco.
La 15a Marto, B. S. rimarkas ke la « novaj afiksoj » rekomendita da Scienca Revuo esas simple la max utila ek la afixi propozita da Ido e da So Couturat, ed adjuntas : « Kiel malkonsento povas ekzisti inter personoj, kiuj proponas aferojn preskaŭ tute similajn? Ĉar estus neserioza opinii, ke oni kreos Esperanton sciencan, teknikan, kiu uzos oz, iz, iv, if, ojd, atr, end, k. c., kaj ordinaran Esperanton, kiu ilin ne uzos ». Certe, tala dueso esas nek dezirinda nek mem posibla. Pri la artifico di h vicanta la supersigni, ol dicas : « Tio kio ŝajnas « agrabla por la vido » al nia Pola revuo, estas por ni kvazaŭ dolora sento; tio nur povas ridindigi la lingvon, nian lingvon. »
La 29a Marto, B. S. publikigis longa letro da So de Saussure, respondanta (ye quala nomo?) a la letro per qua So Couturat esis respondinta a la grupo di Anvers. Ilca replikis en la sama numero. Sed So de Saussure adjuntis pose a sa letro Post-scriptum en qua on lektas ca frazo : « Ni havas vivanta linguo, vi havas nur proyekto; ne do konvenas transaktar. E kande via proyekto esos diveninta linguo, qua superesos ad Esperanto rekrutante videble plua adepti, lor ni anke ne demandos transakto; ni abandonos simple nia linguo por la via. « (Kursiva da ni). Co esas sincera konfeso; on vidas klare, ke la konservemi (mem semblante liberala e progresema, quale So de Saussure) rifuzis la interkonsento, quin ni ofris a li; e li esas tante netransaktema, ke li rifuzas de ante omna transakto, mem se li esos venkita. Li rifuzas cienca e paca diskutado; fiera pri la situeso aquirita, li apelas nur a la fakta suceso; tale li provokas e defias ni, forcas ni a publikigar e propagar « nia » linguo. Li do soli volis la konkuro, se ne la kombato, inter la du lingui, e soli esos responsiva pri la konsequanti relativa ad Esperanto primitiva.
La 5a aprilo nia nefatigebla kuntrato aparigis altra numero, en qua Mayoro Ch. Lemaire aludas la komercala interesti, qui explikas la blinda fanatikeso di kelka chefi, e deklaras kun sa kustuma sincereso, ke ilti, qui ganas mono per Esperanto, ne plu havas yuro parolar quale « apostoli » di la « santa afero ». La sama numero kontenas artiklo di nia Polona samideano So St. Schels (redaktisto di la Pola Esperantisto) « pri reformo de Esperanto », qua deklaras : « Kun tiaj fanatikuloj, pli papaj ol la papo, oni ne
