per la « libereso », quan ula « cienculo » ironie koncesis a li, dicante ke on toleros la reformemi, se nur li nek expresas lia opiniono, nek aspiras ad ula autoritato ! To esas ya questiono di personal estimindeso. Nia amiki certe ne volos renuncar la yuro, quan havas omna pensanta homo, expresar libere, publike sa opiniono e propagar ol omnaloke per parolado, skribado, docado, e. c. Li ne bezonas « atakar » Esperanto, sed li povas e devas montrar, tam per teoriala konsideri kam per komparenda exempli e praktikal provi, ke nia linguo esas nur, sed esas vere Esperanto plubonigita, simpligita, perfektigita. To povas facesar omnaloke sen ofensar o provokar irge la « fideli ». Rezume, ni deziras, ke nia amiki konservez maxime posible korekta e mem amikala relati kun la konservema Esperantisti (se nur ici konsentas, ed agnoskas a li tute egala yuri), e nultempe oblivyez, ke li omni esas samideani, e devos unionar su frue o tarde por la LI. unika e definitiva, irge qua esos sa formo e nomo.
En sa kunveno di l’22‑esma di oktobro, la « New York Esperanto Society, incorporated » decidis adoptar e propagar eskluzive la artificala linguo generale konocata per la nomo Ido, la Linguo internaciona di la Delegitaro (segun komuniko de So Kangas, presidanto di la Societo).
Samtempe ni recevas de Dro Max Talmey, ex-prezidanto di la sama Societo, la sequanta letro:
New-York, la 23 oktobro 1908.
« Estimata Sioro,
Me havas la plezuro anuncar a vu, ke la New York Esperanto Societo, en sa hiera kunsido, posibligis a me adherar ad ol. Nam kande me demisis de ol lasta decembro, me deklaris, ke me forsan retraktus mea demiso, se la societo adoptus la necesa reformi. Nu, en la hiera kunsido, a qua la reformema prezidanto, So A. Kangas, afable invitis me, la Societo abandonis Esperanto ed adoptis Ido, la linguo di la Delegitaro ; on facis mem la indiko, ke balde la societo proprigos a su nomo plu konvenanta a sa nuva tendenco e shopo, e forjetos sua tilnuna nomo.
Me itere divenis membro di la Societo, quan me fondis.
Kun alta estimo, Vua,
