inter la lernanti di Ilo (tre grava entraprezo, quan ni varme rekomendas ad omna nia docanti). On raportas pri la kunveno di la Esp. grupo de Verdun (13 okt.), qua decidis, per unavoceso minus du voci, adoptar e docar Ilo. Ta bona rezultajo esas debita a la fervoroza propagado ed a la bona diskurso di So Populus, ed anke a letro sendita da So Sonnier, membro di la Delegitaro, ex-prezidanto e fondinto di Esp. grupo, qua expresis sa sincera, senpartia e reflektita opiniono pri la reformal questiono. Multa danki a nia du samideani !
No 6 (15 nov. 1908) kontenas letro di nia amiko So de Guesnet, qua anuncas ke multa franca grupi, qui semblas « fundamentista », esas duone o plu kam duone reformema, ed expektas nur poke por deklarar sua opiniono e konverto. Ton ni savas anke per nia korespondado kun la max agema Esperantisti. Pro quo Ilo sucesos : segun So H. Senigallia, ex-sekretaryo di l’Esp. grupo en Marseille, pro ke ol ne esas la verko fantazioza di un homo, sed la rezultajo di la sperienco, aquirita per la cetera provi, e di la tuta historyo di nia ideo. « Per mallarja disiplino e per blinda fideleso on povas krear partio o sekto », sed nultempe unionar omna libera e bona voli tendencanta a sama skopo. De la libera diskutado fluas la lumo, e l’akordo inter ni obtenesos, ne per imperi e minaci, sed per libereso ed amikeso. — Bonega pensi, bone expresita ! — Letro da So L. Bollack, sequita da varma e kordyoza homajo da So A. Populus, certe bone meritita ! — Texto komparenda en Esp. ed Ilo, montranta la malgranda difero, precipue neglijebla en la konjugado. — Nia bona apostoli, tre utila listo di nia precipua pioniri, refutanta la fanfarona aserti di la konservemi, qui negas la progresi e mem l’existo di Ido !
Esperantisten, 3ma yaro, ni 1-10 (jan.-okt. 1908). — Ni rigretas, ke ni ne povis recensar plu frue nia bonega suedana kunfrato ; nam ol esas de ta jurnali, qui ne obedyas sklave la okulta chefi et ne sequas blinde la malbona pastori. En la no 7 (julio) trovesas Liberaj paroloj da So P. Ahlberg, redaktisto di la jurnalo, sekretaryo di la Sveda Esperantista Societo e di la Klubo Esp. en Stockholm, un de la max meritinta Esperantisti, qua fiere rifuzas adherigar Esperantisten a la trusto di la jurnali, e ne timas la minaci di boikoto di la diktatori. Il protestas tre spritoze kontre la malsaji, qui propozis « pendar » la « rabistojn », t. e. la reformisti : « ni faru la pendigilon tiel alta, ke oni povos komforte pendigi en ghi, ne nur prof. Jespersen… kaj prof. Balint,… sed ankau la famajn germanajn prof. Brugmann kaj Leskien.... » Il mokas la malnobla taktiko di la « parizana gazeti » qui serchas nur personal polemiki, e mallaudas li, quale la max timinda malamiki di Esp.
