relatas ili, e se on referas la stuli, oportas dicar : « Ili adportis duopa la stuli ». Sed por evitar misuzi, ta punto bezonas klarigo. Ni devas evitar omna dusencaji.
So H. White rimarkas, ke la regulo, segun qua l’adverba participo devas, o koncernar la subyekto di la propoziciono, o konstitucar aparta propoziciono, ne esas obedyata en la frazo ofte uzata : « Inkluzite vu trovos letro… » Komparez a la frazo : « Enkarcerigite il trovis sua amiko… » Segun la regulo, « il » (subyekto) esas enkarcerigita ; sed segun l’analogeso di l’unesma frazo, l’amiko esus enkarcerigita : « il trovis sua amiko enkarcerigita ». Semblas do ke, por sequar la regulo, on devas dicar : « Inkluzita vu trovos letro » (t. e. : vu trovos letro inkluzita).
So H. Myers (Glasgow) aprobas l’opinioni di So Küppers ed altri, qui deziras plu granda diverseso di la verbala finali ; anke altra helpanta verbo kam esar. Il alegas la erori di kompostado, e la miskompreni eventanta dum telefonado meze bruiso, en oficeyo, e c. — On povus respondar, ke mult altra erori di kompostado domajas la senco e kelkafoye alteras ol tute ; e ke en telefonado eventas tre ofte miskompreni, irga linguon on uzas.
So A. Willant (Oostacker lez Gand) skribas a ni : « On perdas sua tempo e peno, serchante sempre nuva (plu o min « naturala ») finali por la verbi, pro ke nula sistemo esas internaciona. On sucesas nur igar la vorti nerekonocebla, quale montris tre juste So Kovacic (familiarigesirolas : No 26, p. 69). Cetere, multa lingui konjugas per simpla chanjo di vokalo : D. empfehle, empfahl, empfohlen ; bind, band, gebunden ; E. write, wrote, written ; begin, began, begun ; (je) meus, mus, ai mû ; (je) lis, lus, ai lu ; L. edo, edi ; lego, legi ; bibo, bibi ; e c. Ni povas do konservar en Ido la finali ‑as, ‑is, ‑os, qui diferas nur per la vokalo. Se li ne esas internaciona, li anke ne kopias la konjugado di un aparta linguo, e konseque povas shokar nulu ».
« Segun la rimarko (No 26, p. 96), ke plura populi pronuncas plu facile ‑ab kam ‑av, on neplu devas hezitar por adoptar la sufixo ‑ab por la kompozita tempi, quo esus granda simpligo, quale esas ja la formo pasiva amesas, abrejuro di esas am(ata) ».
En Progreso no 25, pag. 39 e 46, on parolas pri to, e me profitas l’okaziono por adjuntar ulo. Me judikas la partiklo kad tre komoda e vere praktikal, e me kredas ke multa personi same opinionas.
