tinata por derivar ula vorti de altri, ed uzas oli instinte e kapricoze : pro to on vidas ‑ec aplikata ad irga nomo di qualeso (kuragheco vice kuragho), ‑ig aplikata ad irga verbo aktiva (determinigi vice determini), ‑igh aplikata ad irga verbo neutra (mortighi vice morti). To esas la sistemo di Volapük, qua uzis la sufixi por karakterizar ula speci de idei, e por to kripligis la korespondanta vorti (‑in ex. por omna kemiala elementi, ‑ip por la malsanesi, ‑it por la uceli, e la famoza ‑op por la kin parti di l’ mondo !)
En la sama jurnalo, on dicas sin surakvumi por aquizar su ; tale on preferas uzar sensenca sufixo kam la abominata « nuva sufixo » ‑iz ! On uzas (segun la Fundamento) planko en la senco di planko-sulo, e du linei sube, on esas obligata enduktar la neologismo breto vice planko : tala esas la konsequo di malbona selekto di la radiki, di l’altero di lia justa senco ! To esas kazo simila a ta di imagi (vice imaginar), qua obligis adoptar bildo vice imajo. Or bildo, breto esas tute ne internaciona. Tale Esperanto realigas (segun la fanfarona riklami) la maxima internacioneso : ol turnas ad ol la dorso !
Fine, en du sucedanta linei, on parolas pri sangrondiro e pri sang-cirkulado. L’unesma vorto sola apartenas ad Esperanto primitiva ; la duesma esas Idala. Yen la duopla linguo, quan genitas la « natural evoluco » ! Kad ne esus multe preferinda (de la max praktikal vidpunto) adoptar quik loyale la plu bona linguo, kam mixar ol konstante kun la malbona, pretextante la « libera evoluco » ?
Altraloke, Dro Zamenhof, komencante la traduko di la Biblio (vane entraprezita, ante plura yari, da ula Biblia Komitato, qua semblas dormir e « mallaborir », kredeble por sequar l’autoritatoza exemplo di la Lingva Komitato !), konfesas, ke la vorto Sinjoro (nia Sioro), aplikata a Deo, esas ridinda e nedecanta, e pretendas tute abstenar olu, pro ke to esas maljusta kustumo fondita sur miskompreno. Irge quo esas, esas fakto, ke nun la Franci dicas Seigneur, la Angli Lord, e c. parolante ad o pri Deo. « Sinjoro » esas ya « triviala e profanacanta », nur pro ke Esperanto ne savas distingar Sioro de Sinioro ! Do, segun la propra konfeso di Dro Zamenhof, ol esas maljusta e nesuficanta pri ca punto. Certe, to esas difekto o manko facile emendebla ; sed por emendar ol, on devus « tuchar » la sakro-santa Fundamento ; o se malgre ol on volas emendar omna simila difekti, on transformos Esperanto en… Ido ! Kruela alternativo !
En ica traduko di la Biblio, on trovas multa exempli di Esperantulo : nuva verbo frukti, qua signifikas fruktifar (ed on asertas obstine, ke la « nuva sufixi » esas tute « malnecesa ! » ) ; on preferas akvoprovizi kam aquizar : qua do longigas la vorto hike ? La homo endormighis (francatra idiotismo ; ni dicus : dor-
