reso de Esp. en mult’ artikli e broshuri. Or li nultempe diskutis serioze Ido en lia jurnali, e havis nur un zorgo (quante « nobla » !) : celar ol de sua lektanti.
La Grupo di blinduli en Woluwe, quankam restanta fidela, konservas amikal relati kun la belga Idisti, qui unesme iniciis li ad Esperanto. Ni esperas, ke ol sequos sua unesma inicianti, prefere kam la malbona pastori. — Komparo : La Kapelo, trad. L. Zamenhof e H. Peus. — Por l’ animali, da A. Giminne. — Kroniko di l’ grupi : en februaro, la Idista grupo de Verviers facos nuva kurso. — Kongreso de Esperantistoj, humuroza poemeto da H. Angenot, di qua ni citas l’unesma strofo :
« Chiuj tiuj kiuj, chie, chiam, chies,
Parolas esperanto, neniam, nenies,
Nenial, ni faros shanghighoj
Oj, oj, oj !
Ni mortos Zamenhofistaj
Aj, aj, aj ! »
— Pour la Langue auxiliaire neutre (extraktita de l’ artiklo da L. Couturat en Revue internationale de l’enseignement).
Progresido (februaro). — Laudo di Dro E. Halley, trad. A. Pols. — Paulo e Virginia, 7a parto, trad. Sro Lelong : ica parto kontenas ravisanta peci (dialogo di Paulo e di Virginia) bonege tradukita en nia belsona e flexebla linguo, qua hike rivalesas kun la harmonioza stilo di l’autoro. — La morto di rozo, da H. Devannes. — Lumo en inundita valo, da Dro Hermann. — La bona amiki, trad. M. Escuder. — Internaciona proverbi, da J. Keller. — Suplementa Parto : nuva vorti adoptita da l’Akademio. Prof. Ostwald Nobel-premyizita. — Pri la formuli en la letri. Diversa informi.
— La Redaktistaro di Progresido publikigas specala edituro, en franca, di la broshuro :
La langue auxiliaire de la Délégation,
da A. Guilliaume e O. Chalon,
che Libreyo Marchal, 6, rue Beaurepaire, Verdun (Preco : 25 centimi po du exempleri, plus 5 centimi por sendospenso). Ni rekomendas ta broshuro a nia samideani (v. recenso en nia No 23, p. 695 ; e l’anunco p. 704).
Idano (januaro). — Fortunoza nuvyaro ! Artiklo konsakrita a So W. Ostwald (kun bela portreto), da Dro Hermann. — Pri la parolado en la linguo internaciona, da Dro Hermann : l’autoro insistas sur la neceseso, por omna Idani, exercar su ne nur lektante e skribante, sed anke parolante ; il konsilas por to adherar a grupo, o rekrutar nuva adepti kun qui on povez konversar. Il konsilas anke impozar a la grupi ca regulo, ke on devas parolar nur en Ido dum la kunveni ; on povas mem institucar pri to
