planto-kolektanto e la rusa vilajani, amuzanta anekdoto (pruntita de Int. Pioniro). Bonega exemplo, imitenda da nia samideani, tante plu ke nia linguo povas imprimesar sen ula peno en irga jurnalo.
Solothurner Zeitung (28 nov.). Originali e traduki. Certe esas max bona, konocar l’originala verki ; sed quanta autori, quin ni konocas nur per traduki ! Kad on asertos, ke ni nule konocas li, o ke esus plu bona, tute ne konocar li, quale asertas superba poligloti ? Cetere, la L. I. esas destinata precipue a la verki, en qui la kontenajo importas plu kam la formo. — Princo Ito salvita da la geisha : beleta naraco.
(5 dec.). La L. I. ne supresos quik la lernado di la vivanta lingui ; plu juste, ol favoros ol, multigante la okazioni frequentar la stranjera landi. Ol esos la latino moderna, la max bona introduco a la studyo di la lingui. — Komparo inter Esp. et Ido.
(19 dec.). Ido en la praktiko : on insertis la prospekto pri la Hudson-Fulton festo (Prog. II, 616).
(23 januaro). Internationale Ecke montras l’utileso di la L. I. por la komerco. La komercala lerneyo en Schaffhausen facas kurso pri Ido. — La lanterno di l’Oceano, en Ido e germana.
(30 jan.). La Suisana Uniono kunvenos 20a februaro en Brugg. Suiso devas favorar la L. I. pro la mult internaciona institucuri situita en ta lando. Artiklo (en Ido) pri l’ internaciona oficeyi en Bern.
Das Weltall (Berlin, 15 januaro). — Bona recenso di la broshuro Weltsprache und Wissenschaft, da W. Mecklenburg. On raportas anke tre favoroze pri l’Uniono e pri Progreso.
Science (No 786, 21 januaro) insertis artiklo : International Language, da Prof. O. Jespersen. — Nia prezidanto montras unesme, ke la proyekti di LI. konvergas sempre plu a definita tipo ; Esperanto konservis ankore formi artifical ed arbitriala simila a Volapük : sed la Komitato di la Delegitaro « trovis en la verki di Liptay, Beerman, Molenaar, Peano ed altri, sed precipue en ti di l’Akademio qua kreis Idiom Neutral, amaso de prizenda sugesti, omni tendencanta proxime a la sama direciono, nome, a la direciono di ta elementi di Esperanto, qui esis nultempe kritikata. Altralatere ol trovis preske unanima kritiko di Esp., sive da l’amiki di irga LI., sive da linguisti (Brugmann e Leskien) e. « la punti kritikita en Esp. esis en omna kazi proxime sama, nome, ti en qui Zamenhof kreis ulo arbitriale vice extraktar to quo esas ja la max internaciona expresuro ». Sequas expozo di la principi di Ido, e komparo kun Esp. Ja multa bona Esperantisti agnoskis la supereso di la « nuva linguo ». Sed altri penis « mortigar Ido, unesme per konspirado pri silenco, pose per misriprezento di fakti e di personi ». L’autoro esas obligata, kontrevole,
