c. awas mata kapala, d. ngintip ku dédéngéan, naon anu kauninga, tangtu wujud di ahirna.
164. Atas kanyataanana, ieu pasepuh teu tiasa, maké nu sakitu éta, kumaha pasebuh bisa, nyebutkeun di alam dunia, angiu sakuliah jagat, ayeuna kula carita, kieu ti asal mulana.
165. Nu jadi pameunang kula, geus tumanya ka sadaya, ka jalma nu ngalampahan, kana nu opat perkara, ieu pasepuh enya suka, nyaho kateranganana, ieu sahiji-sahijina, nu miunjuk ka kaula.
166. Hiji abdi nu geus nyaba, datang, ka ieu nagara, geus nyarita keur mangsana, basa tahun nu kaluwang, dalapan puluh dalapan, keur mula-mula kaasta, ieu di afdeeling Lebak, kangjeng asisten ayeuna.
167. Ngadéngé omong di luar, kangjeng bupati ayeuna, ka kangjeng tuan unjukan, kaayaan imah-imah, di ieu afdeling Lebak, hanteu aya antarana, hiji-hiji jeung lianna, rapet tepung susuhunan.
168. Ngan saeutik palataran di tukang jeung di buruan, najan kangjeng diparéntah, supayana pakarangan, bararesih saheubeulna, mo hasil bisa jadina, sebab migawéna susah, asring jén timu katrangan.
169. Nu kudu meunang hukuman, hanteu timu katrangan, saha anu kudu salah, sebab teu aya watesnya hiji-hiji anu boga, anu kudu ngaresikan, kokotoran pakarangan, da teu aya wates cirina.
170. tina éta asring pisan, kajadian bumi putra, meunang susah panggih bahla, kayaning tahun kaluang, keur dalapan puluh déa, nepi ka tahun hareupna, kabéh sasalad muriang, panas tiris sanget pisan.
171. Babari pisan nularan, ka nu réa reujeung kebat sakabehna jalma-jalma, dina éta hiji désa, keuna ku panyakit panas, tandana dék jalma réa, dina lembur Selapadjan, distrik Rangkasbetung pisan.
172. Cacah jiwana muriang, paraéh kabéh teu aya,
