Pitla Storia bibia/17

I fredesc d'Ujep va tl Egit.

I set ani d'abundanza ie unii, sche Ujep ova dit danora. Ujep à po' cumandà, che i mëte te uni paisc t'ercia, cie che fova sëurora. Dlonch ovi abinà n grumon de blava. Ma l ie nce unii i set ani de ciarestia y dlonch ora fovel ani dala fam. Śën à Ujep giaurì l'erces dala blava y à pruvedù dut l'Egit cun pan.

Nce ti luesc de Canaan iel rot ora la fam. Davia de chël à dit Giacobe a si fions: "Jide ju tl Egit y cumprëde chël che on debujën, acioche ne murionse da fam!" I diesc fredesc d'Ujep ie po' jic ju. Beniamin, l plu jëun, s'à tenì si pere a cësa. L se temova, che l pudëssa suzeder velch de mel a chësc pitl mut sun viac.

I fredesc à abù fertuna sun viac y ie ruvei tl Egit. I ie unii menei dant a Ujep; iló se ai nchinà dan ël nchina via per tiera; ëi n'à nia cunesciù si fra. Ma Ujep i à debota cunesciui y se à recurdà de chël, che l s'ova semià. Per i mëter a prova ti al rujenà cun paroles dures y à dit: "Vo sëis spions y ulëis spioné ora l paisc!"

Ëi à respundù: "No, Seniëur! Nëus vivon cun pesc y ne son unii per fé velch de mel. De duc sons dodesc fredesc. L plu jëun ie a cësa pra l pere y un n'ie nia plu. Ujep à respundù: "Basta! Son ntendui! Vo sëis spions!" Po' àl cumandà de i mené te perjon.

L terzo di à Ujep lascià mené si fredesc ora de perjon y à dit ad ëi: "Ue pa udëi, sce ëise dit la urità. Un de vo dëssa resté tlo te perjon. Vo autri jide a cësa cula blava. Po' unide inò y fajëde nce unì pea vosc fra plu jëun."

Śën se rujenova i fredesc ntra ëi: "Nëus se on merità de patì chël che messon sté ora; pervia che on fat picià contra nosc fra. Udan cie che l pativa te si cuer, canche ël nes priova y nëus ne ti on nia scutà su. Per chësta gauja vëniel chësta tribulazion sëura nëus." I fredesc minova, che Ujep ne i ntendëssa nia. Ma ël ntendova dut cant; śën se trajovel n puech da na pert via y bradlova. Po' al lascià lië Simeon, ntan che i fredesc udova. Ujep à po' cumandà a si fanc de mplenì i sac di autri fredesc cun blava y de mëter ite a scundon i scioldi a uniun te si sac. Nscila ai fat. I fredesc a samà la blava sun si musciac y se n ie piëi via verscio cësa.

Ruei inò a cësa à i fredesc cuntà dut cant a si pere. Canche i à po' jetà ora la blava ora di sac, à uniun giatà si grosc sëura via. Śën s'ài sperdù duc canc. Giacobe à po' dit: " Vo me fajëis mo unì da duc mi mutons. Ujep n'ie plu nia, Simeon ie te perjon y mo chël Beniamin ulëis tò y jì. Ie ne l lasce pa unì pea tl Egit, ie. La ti pudëssa jì mel y na tela me metëssa dala gran mueia sot tiera." "Chi che Chël Bel Die à gën, chël castighel."