Qalamga xitob

by Tavallo

Ey, qalam, sirrimni sen etting jahonga foshlar,
Bu sababdan bir nechalar bo‘ldilar kundoshlar.

To‘g‘ri yozg‘il hasratu, anduhu mehnat ey qalam,
Ahli vijdon o‘qisa oqsin ko‘zidin yoshlar.

Bizni elga to‘g‘ri so‘z yoqmas takalluf bo‘lmasa,
Qil hamisha onlari haqqinda san maxtoshlar.

Ilmu fansiz nechalar aylab o‘zini «obrazon»,
Man taraqqiy ayladim deb ursa lof xarxoshlar.

Soch qo‘yub, falto kiyib, bir ruscha maktab ko‘rmayin,
Aylasa sanga nasihat aylag‘il bardoshlar.

Ko‘r, taraqqiyg‘a qadam qo‘ysang ko‘rolmas, ey qalam,
Qobiliyat mahv etar bir necha mone’ yoshlar.

Avvalo simnoru gimnoz borsun, o‘rgansun ilm,
Bas, kelib andin keyin bersun sango kengoshlar.

San qalam, qo‘ygil qadam, turma ayog‘ing ko‘tarub,
Cholmasun bir xil sani betarbiyat beboshlar.

Nega kor etmas mani yozg‘onlarim deb ranjima,
Foydamu olg‘oy agar yoqg‘onda yomg‘ur toshlar.

Qilmayin insof o‘zi yo‘l olmayin yotsa hamon,
Yo malaklarmu tushub onlarni yo‘lga boshlar.

Millating qayg‘usi xo‘bdur yema boshqa qayg‘uni,
Ey qalam, aylar adam, borma xudoyi oshlar.

Kel, Tavallo, bo‘l musavvir, ol qalamni qo‘lg‘a san,
Chek frontlar suratin ko‘rsun hama naqqoshlar.