Serbska maś a jeje synk
| nadpis | Zachopjeńk nalěśa |
|---|---|
| awtor | Hajndrich Warko |
| lěto | 1867 |
| žrědło | Łužičan, No 8/1867 b. 38-39 |
| licenca | public domain |
| nota | nowy pšawopis |
"Nét' wóstaj chylku wuknjenje
A groń mě raz te kjarliže,
Kenž w šuli se wam wuceja;
Bych teke rad je słyšała".
Таk mama źěšo k synkoju,
Kenž wuknjašo we nuglišku.
Tož kniglicki wón zacyni
A swóje štucki zachopi.
A mama staji kolasko
Na bok a na njog' słuchašo.
Ak dłujko рak bě słuchała,
Jan' małko jo jom' rozměła.
Wón wšykno nimski gronjašo,
Lěc małko nimski móžašo.
To wobtuzy jej wutšobu
A kšajzu 'dzy jej ronichu.
A žałujucy gronjašo:
"Och moje wboge gólatko,
Sy něto dga tek rozumił,
Což wšykno sy mě powjeźił?
Mój luby synko, mě se zda,
Тo jo jan' guba nawukła.
Glej take nimske wuknjenje,
Kak móže hyś śi k wutšobje?
Groń nět' te serbske kjarliže,
Kenž wot mnjo su śi wucone,
Te wutšobu śi zwjasela
A mnjo tek sobu wochłoźa".
Tož gólcyk serbski zachopi,
How раk se jomu zastawi.
Na mamu z boka glědašo
A ze sromanim gronjašo:
"Och mama, te wěc' njamogu;
Glej, pśi tom nimskim wuknjenju
Som pózabył je do cysta.
Och luba mama, njebuź zła!"
Nad takim maś se wuleka,
Na synka z łdzami poglěda.
Ju na wutšobje zaboli,
A tužna zas' pśěsć zachopi.
| nadpis | Zachopjeńk nalěśa |
|---|---|
| awtor | Hajndrich Warko |
| lěto | |
| žrědło | |
| licenca | public domain |
| nota | stary pšawopis |
"Nét' wóstaj chylku huknjenje
A groń mě raz te kjarliže,
Kenž w šuli se wam huceja;
Bych teke rad je słyšała".
Таk mama źěšo k synkoju,
Kenž huknjašo we nuglišku.
Tož kniglicki wón zacyni
A swóje štucki zachopi.
A mama staji kolasko
Na bok a na njog' słuchašo.
Ak dłujko рak bě słuchała,
Jan' małko jo jom' rozměła.
Wón wšykno nimski gronjašo,
Lěc małko nimski móžašo.
To hobtuzy jej hutšobu
A křajzu 'dzy jej ronichu.
A žałujucy gronjašo:
"Och moje wboge gólatko,
Sy něto dga tek rozumił,
Což wšykno sy mě powjeźił?
Mój luby synko, mě se zda,
Тo jo jan' guba nahukła.
Glej take nimske huknjenje,
Kak móže hyś śi k hutřobje?
Groń nět' te serbske kjarliže,
Kenž wot mnjo su śi hucone,
Te hutřobu śi zwjasela
A mnjo tek sobu hochłoźa".
Tož gólcyk serbski zachopi,
How раk se jomu zastawi.
Na mamu z boka glědašo
A ze sromanim gronjašo:
"Och mama, te wěc' njamogu;
Glej, při tom nimskim huknjenju
Som pózabył je do cysta.
Och luba mama, njebuź zła!"
Nad takim maś se huleka,
Na synka z ldzami poglěda.
Ju na hutřobje zaboli,
A tužna zas’ přěsć zachopi.