قصہ سیف الملوک/64
64. در کھاتمائ کتاب وا بیانِ راویانِ الوئلباب
(کتاب دا خاتمہ تے عقل شؤر والے راویاں دا بیان)
صیف-ملوک بدیع-جمالے کامل عشقَ کمایا
کیتا جوش طبیعت میں بھی قصہ جوڑ سنایا
چوہاں گٹھاں تھیں پریاں صدیاں ہر پاسے گھل عرضی
چارے وارو واری آئیاں جیوں جیوں لگی مرضی
مئتبراں اخباراں دسن ہر دانی پردھانی
کدھروں اکو گلّ سناون کدھروں ہور نشانی
بہتی گلّ لکھائی اس نے جو سی اول آئی
اس دی دسی کوئی نہ چھڈی بیتاں اندر پائی
ہوروں ہور سناون لگیاں جیوں جیوں پچھوں آئیاں
جے سبھ گلاں جوڑ سناواں قصے پین خطائیاں
جو جو بندی پھبدی آہی اوہ روایت پائی
تھگڑی ٹاکی جوڑ جڑا کر جلی راس بنائی
ایسی رفو کیتی ہر سیون کوئی معلوم نہ کرسی
ہکو پوت دسیگا بھائی جے کوئی اگے دھرسی
مختلفاں جو نظریں آیا چھڈّ دتیاں کئی گلاں
ہک لکھاں تے دوجی بھجدی دسو کت ولّ چلاں
صیف-ملوکے دے ننہالے بہتے کہن یمن وچ
ہک راوی کہتان بتاندا کس دی پائیے من وچ
پہلے یار بدخشاں دسی اوہو کاغذ لائی
اوہ بھنا ہن ہور بناواں اس وچ کی وڈیائی
مختلفاں اس روشے گلاں کوئی ضعیف روایت
بھجدی ناہیں کوی زئیفوں کیتا فکر نہایت
پریاں چار مراد کتاباں کیوں بھلاوا پاواں
نہیں تاں حکم میرا کد اتنا پریاں سدّ بہاواں
تھوڑی بات کتاباں اندر بہتی آپ بنائی
کیکر آپ بناوے آزز سبھو دات خدائی
ظاہر دل لگائی کارن قصہ عشقَ مزازوں
اندر خانے خبراں دیسی فکراواں دے رازوں
رمزاں نال پروتا سارا چاہیئے سمجھن ہارے
ہمت اگے مشکل ناہیں ہمت مرد نہ ہارے
اسے ہکسے مصرعے اندر غرض قصے دی ساری
جو ڈھونڈے سو پاوے بھائی مفت نہیں پر یاری