پھاڪن جي حڪمت/باب پهريون/ڀاڱو پهريون/فصل ٽيون
ڪاوڙ کي اکيون ڪينهن.
شينهن وانگي نُنهن اندر ڪري ويهڻ.
چپن تي ڪماند پوکڻ.
دٻي جي ڀرسان گاھ جي تڏي وانگي اُڀرڻ.
ٻِه منهين ڪارائيءَ وانگر.
تار پاڻيءَ ۾ وڃڻ ڪري انسان کي سيءَ نٿو لڳي.
ٻن ٻيرين ۾ نه چڙهجي.
سنکئي جو ذرو سَو ڪانگن کي مارڻ لاءِ ڪافي آهي.
چونرو پنهنجي ڦَريءَ کي وساري ڇڏي ٿو.
جن جي ڊپ کان مُردي کي چنڀرڻ.
ڄور نانگ ٿيڻ ٿي گهري.
گابي کي شينهن سان گڏ پالڻ لاءِ ڏيڻ.
ٻه زالون هڪڙي گهر ۾ ۽ ٻه شينهن هڪڙي پڃري ۾ خواب ۾ وڙهڻ.
مينهن ۾ پنهنجو لوڻ ٻاهر ڪڍي رکڻ ڪير گهرندو؟
سڄي رانَ ۾ چهنڊڙي لڳندي ته کبي به سور ڪندي.
سج کي ڪو پروڻ سان ڍڪي سگهبو؟
سبيل ۽ ڇنل ڌاڳو وري ڳنڍي سگهبو، پر نه ڀڳل آڱر.
واريءَ تي مينهن جو وسڻ.
جهنگ ۾ مور جي کنڀن ٽيڙڻ مان ڪهڙو فائدوئ
جهنگلي پکيءَ کي سوني ٿانو مان داڻو کارائبو ته به وري جهنگ ڏي اُڏامي ويندو.
ڪتي جو ٻلو نگڙو ڪو کٿوريءَ وارو ٻلو ٿي سگهندو.
انهي کي نه بدڪ کائيندي نه ڪڪڙِ ٺونگو هڻندي.
ڪتي کي ڪيتري به ڀَتَ ڏيڻ سان ڪو سندس پيٽ ڀري سگهندو؟
ڪيوڙو ٻه ڀيرا ڦر نه ڪندو آهي.
شينهن پنهنجا ٻچا نه کائيندو آهي.
جي هوڪَنُ مروتي نه سگهندو ته سڱ کي ڇڪيندو.
آسمان ۾ ٿُڪ اُڇلائڻ ۽ وري منهن ۾ جهلڻ.
ڪيوليون کنڊ ۾ مرنديون ته ٻيو ڪٿي مرنديون.
جيڪو ڳاڙها مرچ کائيندو سو پنهنجو وات ساڙيندو.
جسم کي وات ٿو ناس ڪري.
ڳوٺ ۾ هاٿيءَ جي ڪاھ وانگي.
جي رستو ڪٿي ڀلجي وڃجي ته وري مُهڙ ڏي موٽي اچجي.
جنهن پيتيءَ ۾ سون رپو رکبو آهي سا ٻاهر ڪين ڇڏنڊي صاف ڪبي آهي.
ڀلي ننڍو هجي ته به شينهن جو ٻچو شينهن آهي.
هو هاٿي خريد ڪري سگهي ٿو پر نه ٻڪري.
ڦٽ ميٽجي وڃي ٿو براداغ رهجي وڃي ٿو.