—Mamatay! hay! May ada ko pa iba nga pamumulaton? Dako inin akon gin-aantos, kundi . . . damo man an akon pinapapag-antos . . . nagbabayad ako yana han akon mga utang! Ngan ikaw, matiunano ka man? Ano in imo dara?
—Nakanhi ako pagsumat ha imo han imo ha akon igintugon nga buruhaton, — nagsiring.
—Ah! Ta, ano man?
—Psh! — binmaton an batan’on, dapit diri naruruyag hadto nga himangrawon, ngan lumingkod, iinatubang an bayhon ngadto ha lain nga butang; —ginsinumatan la kita hin mga buwa; an batan’on nga Ibarra buutan nga tawo, diri baga kanan lurong an pamahungpahong, ha akon pag- sabot maupay nga bata.
—Asya an imo hunahuna?
—Kagab-i nagtikang an away.
—Na? Kay napaunano? Igin-asoy ha dalikyat ni Fr. Sibyla an nahanabo kanda P. Damaso ngan hi Crisostomo Ibarra.
—Labot pa, — an iya dugang nga sumat, —ini nga batan’on nangangasawa hiton anak ni Kapitan Tiyago nga dida pagtuon han kolehiyo han aton mga hermanas; manggaranon ngan diri ito magbibiling hin mga kaaway pagbaya hin kahimayaan ngan hin kapalaran.
An masakit nagtangutango tigaman han iya pag-uyon.
—Oo, asya man an akon hunahuna . . . Mamay-ada asawa nga sugad hito, ngan hin ugangan nga sugad hito, aanhi hiya ha aton mga kamot, lawas pati kalag. Ta, kun diri, labi na kun magiginkaaway ta!
Hi Fr, Sibyla nagkinita han tigurang, nahapapausa.
—Tungod han kaupayan han aton Santos nga Katig- uban, an karuyag ko sidngon, — sinumpayan pa, nagkukuri hin pakaginhawa. —Gabay ako han mga pulong nga pagsuson, diri ako han mga linurong nga pagdayaw ug mga ulug-ulog han mga kasangkayan . . . matuod man gud ito mga binaydan.
—Nakakasiring hi V. R.?
An tigurang naniplat ha iya hin masamdong.
—Tigamni hin maupay! An aton gahom maiiha kun aton unuban. Kun say kita atubangon han taghimungto, an Pamunuan masiring: “Say tinatadong pagsumbong kay nakakaulang han ira katalwasan, angay ta diri kuhaon.
—Kun pananglit pamatian?
