AN DROCH CONDRACHD
Gheibh saoidh a shàrachadh
—SEAN-FHACAL
Cha’n e mhàin gu’n tainig car an aimhleis air Raitean, ach rùnaich e friodhan na ceilge ’chur air bharr-gléis do dh’ Iain Ruairidh. Agus mar a ni earras an fhuadain mealladh moisein air cridhe lùbach, rinn Raitean dearmad obann air dàimh is dùthchasachd. Theagamh nach do mhothaich e miad na dò-bheairt anns na chuir e làmh cho easgaidh. Ach do-bhrìgh, nach tug Iain Pìobaire iomradh air a’ ghnè gaorra ’bha lionadh a’ bhalgain-snàmha aige, cha’n fheàrr e n’an crom-ruaige bhi bagairt cinn-seanachais da thaobh.
Mur a’ bheil tobhadh leisgeil air a’ mhodh sin ’ga t’ iomairt, ni thu mire ri aoir mo sgeòil fhaotuinn air rian stiùire gun dàil.
Thug am fear a chuir iomall air sgrìobhadh, an cunntas gu’n a bhrath Raitean far an robh Iain Ruairidh ri còmhail a chumail ri ’sgioba. Ach na’n gabhta siubhal sunndach mar urras air cogais aon-fhillt, bhiodh fàth dìtidh air an taobh-leis de Raitean. Oir bha esan,—mar a thugadh tarruing air an àit’ eil,—a’ tilleadh bho Phort Mór Lusaidh far an d’fhàg e saighdearan Ghlinn-eilge, is iad a’ cur dolaidh ìnnleachd do dh’ Iain Ruairidh air bonn.
Gun fhios nach bidh thu talach air deilbh mo
