— Pila na karon ka gabii, nahigmata nga napalong ang suga ug gipakaingon kaha niya nga nabuta na siya: nagasalig tiyabaw, nagasalig pangagho ug gikasab-an ako kay kono gibutaan ko siya... Sa diha nga nagadala na akog suga, gipakaingon niya nga ako si Pari Irene ug ginganlan ako nga iyang manluluwas...
— Mao da gayud sa Gobyierno, walay kapin kun kulang.
— Kagabii, — nipadayon si Basilio nga nagapakabungol lamang sa mga pagtanding ni Simoun; — mitindog ug nangayo sa iyang manok, ang manok nga dugay nang namatay, tolo na katuig, ug aron sa paglingaw gihatagan ko sa usa ka himongaan, ug gipuno ako sa mga pagdalayeg ug gisaaran akog dag hang mga kaayohan ...
Niadtong orasa — mibagting sa usa ka orasan ang ika 7 ug tunga sa gabii.
Si Simoun nahikurat ug gisanta ang usa ka lihok ni Basilio.
— Basilio, — misulti sa mahinay nga tingog, — pamatia ako pag-ayo, kay ang panahon nagalupad ug anugon nga mausik. Nakita ko na nga ang mga basahon nga akong gipadala wala nimo basaha; ikaw wala lamang magakabana sa imong Yutang-Natawohan...
Si Basilio buot unta mamalibad.
— Kawang lamang!, — nipadayon si Simoun sa magahiong tingog: Dili dangtan ug oras ang lungsod motindog sa usa nako ka pagsinyas, ug ugma wala nay makatoon, wala nay Universidad, ug mao day magahari ang gubat ug ang kamatay. Ang tanan giandam ko na ug ang akong pagdaug dili kaduhaduhaan. Kon makadaug na kami, kadtong tanan nga makahimo sa pagtabang kanamo ug unya wala motabang, among ilhon ug isipon nga among kaaway. Basilio, ako ning-anhi dinhi aron sa pagpapili kanimo sa imong kamatayon kun sa imong kapalaran sa mga adlaw nga umaabut!
— Ang akong kamatayon kung ang akong kapalaran sa mga adlawng umaabut! — mingsunod sa pagpamulong si Basilio, ingon sa wala makasabut.
— Magpili ka kon kinsay imong dapigan, kami ba kun ang kagamhanan ba, — mitubag si Simoun; — asa ka moda-
