338
matinagdanon; ug niining tanan siya nagatubag sa dakong kakimo ug hangtod nagsanasana siya pagpahiyom.
— Nagpaila nga ang Adlaw anaa na sa iyang kasadpan! —: nakapaniid si P. Irene ug kini iyang gihonghong kang Ben Zayb — daghan na ang makigharong pagtan-aw sa Heneral!
Kayamat usab sa kura! Mao usab unta kanay iyang isulti. — Inday! — mihunghong sa iyang tupad niadtong naghingalag pahoy kang Don Timoteo, — nakakita ka kon unsa kanang sayaha?
— Uy! ang mga kortina man kana sa palasyo! ...
— Saba oy,! apan tinuod! Dad-on man kaha ang tanan.
Tan-awa da, di ba himoon usab ug kupo ang mga alpombra!
— Kana nagpaila lamang nga duna gayoy utok ug maantigong mipili! — nakapaniid ang bana, gibadlong niya ang iyang asawa pinaagi sa tinan-awan; ang mga babayc kinahanglan unta nga madaginoton!
Gisakitan pa ang alaot nga bathala sa gipaningil kaniya sa mananahi.
— Anak ko! hatagi akog kortina nga tagnapulogduha ka pisos ang metro ug makita mo kon mosinina pa ba ako niining mga nuoga! — mitubag nga naglagot ang asawa; — Hesus! unya da sulti niana kon ikaw makabaton nag mga sapiang ginikanan nga imong masunod!
Samtang nanghitabo kana, si Basilio didto sa atbang sa balay, nahisagol sa daghang mga makisusi, nagaihap sa mga tawo nga manganaog sa kotse. Sa pagtan-aw niya daghang tawo nga malipayon, masaligon; sa pagpakakita niya sa mga bag-ong gikasal, sinunod sa mga batan-ong babaye nga wala pay alamag ug mga matahom, ug nakahunahuna siya nga dinha anha sila makahibalag sa usa ka kamatayong makalilisang, giabot siyag kalooy ug iyang gibati nga napuypoy ang iyang kaligutgot.
Giabot siyag paninguha sa pagluwas sa daghang mga walay sala, nakahunahuna siya pagsulat aron pagsumbong sa mga punoan; apan niini usa ka kotse nahiabot ug nanganaog si P. Salvi ug si P. Irene, ang duroha nagyapayapa sa kahimuot, ug sama sa panganod nga lumalabay, nangawagtang ang mga maayo niyang tuyo.
