भारतांत रबराची लागवड पयलीं १८८० च्या अदमासाक त्रावणकोर आनी मालबार ह्या भागांनी केली. १९०२ त रबर मळ्यांची वेपारी नदरेन लागवड जाली. १९१० वर्सा सुमार १२,००० हॅक्टर आनी १९४७-४८ त ६३,००० हॅक्टर क्षेत्र रबर लागवडीखाला आशिल्लें जाल्यार ९९७७ – ७८ त तें २,३३,३५९ हॅक्टर आशिल्लें. हातूंतलें सुमार ९२% केरळांत आशिल्लें. १९८३– ८४ त रबर लागवडीचें क्षेत्र ३,०८,००० हॅक्टर आशिल्लें. तमीळनाडू, कर्नाटक, अंदमान आनी निकोबारांतलीय कांय क्षेत्रां रबर लागवडी खाला आसात. आसाम , मिझोराम, महाराष्ट्र तशेंच गोंयातूंय मुळावी रबर लागवड करपाक सुरवात जाल्ली आसा.
भारतांतलें राज्यवार रबर लागवडीसकयलें क्षेत्र
सादारणपणान १९७५ मेरेन देशांतले उत्पादन भारतीय उद्देगाक पुरोशें आशिल्लें. फकत संश्लेशील खबराचीच आयात जातली.
पूण १९७८ उपरांत उत्पादन आनी मागणी हातूंत फरक जाणवपाक लागलो आनी तो १९७९ –८२ ह्या काळांत खर आशिल्लो. १९७८–७९ पसून सैमीक रबर आयात करपाक परवानगी दिली. १९८२ त वट्ट ६३, ४८१ टन रबर आयात केलें आनी तातुंतलें ४४,११३ टन (सुमार ७०%) सैमीक रबर आशिल्लें. १९८४-८५ त सैमीक रबराचें उत्पादन, खप आनी आयात हांची आंकडेवारी अनुक्रमान १.८७ लाख टन, २.२० लाख टन आनी ०.२७ लाख टन अशी आशिल्ली.
भारतांतल्या सैमीक रबराचें उत्पादन आनी खप
बियो रोवन तयार केल्ल्या झाडाचो जमनीपसून ५० सेंमी. उंचायेवयलो परीघ ५५ सेंमी. आनी कलम केल्ल्या झाडाचो कोंब भरिल्ले सुवातीपसून १.२५ ते १.५० मी. उंचायेवयलो परीघ ४५-५० सेंमी. जालो म्हणजे तें झाड दीख काडपाक योग्य जालें अशें समजतात. बियो रोवन वाडयल्लें झाड ७-८ वर्सांत दीख काडपाचे स्थितींत येता. आनी कलमी झाड सुमार चार वर्सांनी हे स्थितींत येता. मळ्यांतली सुमार ७०% झाडां दीख काडपाक योग्य आसात, अशें कळ्ळे उपरांत दीख काडपाक सुरवात करतात. जमनीपसून सुमार १.३ मी. उंचायेमेरेनच्या खोडाचे सालीपासून दीख काडटात. दीख काडपाखातीर चीर घेवपाच्यो वेगवेगळ्यो पद्दती प्रचलित आसात. (पूर्ण मळसुत्री, अर्द मळसुत्री, रोमी ‘वी’ अक्षराप्रमाण आनी हेरिंग नुस्त्याच्या हाडाच्या आकाराभाशेन).
आग्नेय आशियांत सादारणपणान अर्दमळसुत्री पद्दत आपणायतात. केरळांतय हीच पद्दत प्रचलित आसा. दीख काडपा खातीर सुमार. एक मी. उंचायेचेर खोडाचे आडवे पातळेक ३०° कोन करून झाडाभोंवतणी मळसुत्री पद्दतीन १/३ वा अदर्या अंतरामेरेन मिची गोलेज नांवाच्या खास प्रकारच्या हत्त्यारान दावेकडल्यान उजवेवटेन तिरपी चीर घेतात. ऊतकालागीं आशिल्ल्यो दिखाच्यो वाहिन्यो व्हड संख्येन कापतल्यो इतली तिची खोलाय दवरतात. सालीचेर चीर घेवपाचें काम सकाळच्या वेळार करतात. कारण ह्या वेळार चिकाचो स्त्राव चड प्रमाणांत जाता. चिरेच्या सकयल्ल्या तोंकाक ल्हानशी उबी खांच करून तिच्या तोंडाक जस्ताचो पनेळ बसोवन तिचे खाला दीख सांठोवपा खातीर माती, कंवची, धातू हे सारकिल्ल्या पदार्थपसून केल्लें ३०० ते ४०० मिली. तांकीचें दीखपात्र बसयतात. ल्हान मळेवाले नाल्लाचे कट्टेचोय वापर करतात.
दिसाच्या वाडट्या तापमाना वांगडा दिखाच्या थेंब थेंब गळपाच्या स्त्रावाचें प्रमाण उणें जाता आनी सुमार तीन वरां उपरांत स्त्राव बंद जाता. एका दिसाच्या अंतरान दीख काडटात. परत दीख काडपा वेळार चिरेचेर सुकिल्ली खवळी काडून सालीचो १ ते १.५ मिमी. दाट भाग जतनायेन कापतात. ताका लागून दिखाच्यो वाहिन्यो परत उकत्यो जावन परत दीख व्हांवपाक सुरवात जाता. दीख
