भारत सरकारान ताम्रपत्र दिवन ताचो भोवमान केलो.
-कों.वि.सं.मं.
शिरोडकार,सखाराम भालचंद्र: (जल्मः10 ऑगस्ट 1915, शिवोली-बारदेस).
सुटकेझुजारी. तो ‘नॅशनल काँग्रेस गोवा‘ हे संघटनेचो वांगडी आशिल्लो. आपा करमलकार ह्या सुटकझुजाऱ्याच्या फुडारपणाखाल तो वावर करतालो. सुटकेझुजाऱ्यांक जाय त्या जाग्यार पावोवप, तांकां स्फोटकां हाडून दिवप असलीं कामां तो करतालो. 29 सप्टेंबर 1957 ह्या दिसा आपले टॅक्सींतल्यान कामुर्लीच्यान वेरें रेईस मागूस हांगां स्फोटकां व्हरता आसतना पोलिसांनी ताका घरलो आनी पणजे पोलीस ठाण्यांत स म्हयने दवरलो. उपरांत 2 जुलय 1958 दिसा प्रादेशीक लश्करी न्यायालयामुखार उबो करून सादे बंदखणीची ख्यास्त दिली. आग्वाद बंदखणींत चवदा म्हयने ख्यास्त भोगतकच 1959 वर्सा बंदखणींतल्यान ताची सुटका जाली. भारत सरकारान ताम्रपत्र दिवन ताचो भोवमान कलो.
-कों.वि.सं.मं.
शिलकार,रामा मुकूंद: (जल्मः2 मे 1941, सावय वेरें-फोडें).
सुटकेझुजारी. तो आझाद ‘गोमंतक दल‘ संघटनेचो वांगडी आशिल्लो. विश्र्वनाथ एन्.लवंदे हाच्या फुडारपणाखाल शंभू पालकार, माधव कोगडे, रामदास चाफडकार हांच्या वांगडा तो सुटकेझुजाचो वावर करतालो.(1953-1957). 9 ऑगस्ट 1955त ताची सुटका जाली. पोलिसांनी ताचे आस्पतीची आनी घराची नाशाडीय केली. भारत सरकारान ताम्रपत्र दिवन ताचो भोवमान केलो.
-कों.वि.सं.मं.
शिलकार,विद्याधर गणेश: (जल्मः 19 मे 1926, सावय वेरें- फोंडें).
सुटकेझुजारी. ताणें प्राथमिक शिक्षण मराठी आनी पुर्तगेजींतल्यान घेतलें. तो ‘नॅशनल काँग्रेस गोवा‘ हे संघटनेचो वांगडी आशिल्लो. बेळगांवच्यान राष्ट्रीय पत्रकां, पुस्तिका हाडप आनी गोंयच्या वेगवेगळ्या वाठारांनी वांटप, लोकांमदीं सुटकेझुजाविशीं प्रचार करप असलीं कामां तो करतालो. ताका लागून 31 जुलय 1954 ह्या दिसा ताका अटक केलो आनी अठरा दिसांनी सोडलो. ऑगस्ट 1955त सालाझाराक तेंको दिवपी कुस्तोदियो फेर्नांडीस हाचे हत्येंत ताचो हात आसा म्हूण ताका परत अटक जाली. सुमार एक वर्स ताका आग्वाद आनी अल्तिनार बंदखणींत दवरून ताची सुटका जाली. 1974 वर्सा भारत सरकारान ताम्रपत्र दिवन ताचो भोवमान केलो.
-कों.वि.सं.मं.
शिलकार,विष्णु गणेश: (जल्मः5 मार्च 1921, सावय वेरें-फोंडें).
सुटकेझुजारी. ताणें माध्यमिक मेरेनचें शिक्षण पुर्तुगेजींतल्यान घेतलें. तो ‘नॅशनल काँग्रेस गोवा‘ हे संघटनेचो वांगडी आशिल्लो. हे संघटनेवरवीं तो सुटकेझुजाऱ्यांक आदार दिवप, तांकां रावपाक जागो दिवप, सुटके झुजाचो प्रचार करप असलीं कामां करतालो.1954त पोलिसांनी ताका अटक केली आनी बंदखणींत घालो. उपरांत प्रदेशीक लश्करी न्यायालया मुखार उबो करून बंदखणींत घालो आनी 1956 वर्सा ताची सुटका जाली. 1974 वर्सा भारत सरकारान ताम्रपत्र दिवन ताचो भोवमान केलो.
-कों.वि.सं.मं.
शिलप्पधिकारम्: एक तमिळ महाकाव्य. तमिळांतल्या पांच महाकाव्यांतलें हें सगळ्यांत उत्कृश्ट काव्या आसा. हें काव्य इ.स.च्या दुसऱ्या शेंकड्यांत बरयलां आसुंये.
इळंगो अडिगळ हाणें हें महाकाव्य बरयलां. ह्या काव्याक ‘नुपुरकाव्य‘ अशेंय म्हणटात. हें काव्य स्वतंत्र आसा. ताचें सविधानक स्वतंत्र आसून, तमिळ देश ह्या काव्याची फाटभूंय आसा. ह्या महाकाव्याची कथा ही ल्हानशी लोककथा आसा. पूण तिच्यांत अतिमानवी आनी अद्भुत घडणुकांचो आस्पाव करून कवीन ते कथेक महाकाव्याचो आकार दिला. अतिमानवी घडणुकां वांगडाच तातूंत इतिहास, तत्त्वगिन्यान, धर्म आनी नीती ह्या गजालिंचोय आपरोस घेतला. हेम काव्य निर्मलां त्या काळांत तमिळ देशांतल्या चोळ, चेर आनी पांड्य ह्या राजांचे एकामेकांकडले संबंद कशे आशिल्ले हेंय ह्या काव्यावयल्यान समजता.
ह्या महाकाव्याची कथा थोडक्यांत अशी आसा- पुहार नांवाचे चोळ राजधानींत माशात्तुवान नांवाचोएक गिरेस्त वेपारी रावतालो. ताचो पूत कोवलन हाचें मानाय्यन ह्या वेपाऱ्याच्या कण्णकी नांवाचे धुवेकडे लग्न जालें. पूण फुडें एक दीस कोवलनान नगरांतले माधवी नांवाचे नर्तकीची नाच पळयलो आनी तो तिचेर सामको भाळ्ळो. कण्णकीक विसरून तो माधवीच्याच नादाक लागलो. एक दीस त्या नगरांत व्हड इंद्रोत्सव सुरू जालो. त्या निमतान माधवी आनी कोवलन दर्यादेगेर भोंवपाक गेल्लीं आसतना, दोंगायचें बिनसलें. उपरांत कोवलनाक आपल्या वर्तनाचो खूब पश्र्चात्ताप जालो आनी ताणें कण्णकीकडे चूक मागली.
उपरांत ताणें वेपार करपाचें थारायलें आनी ते खातीर कण्णकीक घेवन तो मदुरेक गेलो. पूण थंय वेपार करपाक ताका
