नेमाडे, अरुण साधुन् ह्या सारक्या लेखकांनी आपली खाशेली सुवात मराठी कादंबरीच्या मळार दवरल्या.
मल्याळम् भाशेंत नेटुन्नाटी हांची ‘कुंदलता’ ही पयली कादंबरी. सी. व्ही. रामन पिळ्ळा आनी चंतू मेनन हांकां मल्याळमांतले नामनेचे कादंबरीकार म्हूण वळ्खतात. पी. केशवदेव, वैक्कम् मुहंमद बपीर, तकळी शिवशंकर पिळ्ळा, एस. के. कुट्टीकृण्ण्न्, नंदनार, केविलन्, के. सुरेंद्रन्, पुन्नाटिलू कुंजब्दुल आनी पारप्पुरतु हेय कादंबरीकार बरीच बरपावळ केल्ल्यान कादंबरीच्या मळार नामनेक पावल्यात.
प्रेंमचंन्द्र. शिवपूजन सहाय, वृंदावनलाल ह्रुदयेश, भगवतीचरण वर्मा, निराला, चंन्द्रगुप्त विद्दालंकार हे हिंन्दी साहित्यांतले नामनेचे लेखक आसात. तांणी हिंन्दी कादंबरीक नवें मोडण दीलें जाल्यार उर्दू साहित्यांत जोगेंद्रापाल, काजी अब्दुस सत्तार, राही मासुम रजा हे नामनेचे कादंबरीकार आसात.
कोंकणीच्या मळार शणै गोंयबाब हाची गोमंन्तोपनिषत् दुसरें खंड हातूंतली ‘संवसार बुट्टी’ ही पयली नवलकथा. साहित्यिक परंपरा मर्यादित आशिल्ल्यान आनी विंगड लिपींनी वांटून गेल्ल्यान कोंकणी कादंबरी उपेखक्षित उरली. सद्दाक देवनागरी लिपींतल्यान ‘रोमांसी’ ह्या नांवान वळखुपांत येवपी बर्योच कादंबर्यो उजवाडाक येतात. कन्नड लिपींत व्ही. जे. पी. साल्दाना हाणें इतिहासिक कादंबर्यो बरेतरेन बरयल्यात.
- - दामोदर मावजो
पूरक नोंद: कोंकणी साहित्य.
कान:
आयकुपाचो अवयव. हाचो उपेग कुडीचो समतोल राखपाखातीर जाता. अपृष्ठवंशी (invertibrates) प्राण्याक कान नासतात, पूण थोड्या किडींनी (insect) कांय वेगवेगळ्योअ मांडावळी आसतात, जांचेवरवीं तांकां हवेंतलो कंप (vibration) जाणवता आनी कुडीचो समतोल राखूंकूय मदत जाता.
कानाचे तीन वांटे स्पश्ट दिसून येतात: भायलो कान, कानाच्या पड्ड्यापासून कानपट (hinna) मेरेन. भितल्लो कान, जो कवटेच्या हाडांभितर आसता आनी मदलो कान, जो ह्या दोनांच्याय मदीं आसात. भायल्या कानाचें कानपट आनी घोल अशे दोन भाग आसतात. कानपट हें कास्थिल (cartilagenous) आसात. घोल कातीन धांपिल्ली आसत आनी ती ताणील्ल्या कानाच्या पड्ड्य़ाकडेन (tymphanic membrane) सोंपता. कानपटाचे खूब तरेचे आकार आसातात आनी प्राण्यांचे जातीप्रमाण ते कमी-चड हालुंकूय शकतात. मनीस आपले आपूण कानपट हालोवंक शकना. दादले तश्योच बायलो कानपटाच्या वयल्या भागाच्या, वक्लाचो दांडो दवरुंक उपेग करतात. कानपटाचे सकयले पाळ्येचो उपेग बायलां दागीने घालपाखातीर करतात.
भितल्ल्या कानांत कर्णावर्त (cochlea) अनी कर्णगहन (labyrinth) आसता. कर्णावर्त घुंटाळ्याच्या आकाराचें (spiral shape) आसात; तातूंत एक द्रव आनी खास प्रकाराचे श्रवणग्राही (hearing receptor) पटल (membrane) आसात. कर्णगहनांत अर्द्चक्रनळी (semi circular canals), दॄति (utricle) आनी लघुकाश (saccule) आसतात. हातूंत द्रव, बारीक बारीक फ़ातरासारके कण, तशेंच श्रवणग्राही पेशा (hearing receptor cells) आसतात. बारीक बारीक मज्जातंतू (nerves) कर्णावर्तापसून सुरु जातात आनी कर्णावर्त मज्जातंतू फ़ांटो जाता. तशेंच कर्णगहनापसून प्रधाण (vestibular) मज्जातंतू फ़ांटो जाता. ह्या दोनुय फ़ांट्यांच्या एकवट जावन आठ्वो कवटेचो मज्जातंतू तयार जाता.
मदल्या कानांत तीन बारीक हाडां आसतात आनी हो कानाचो भाग ताळ्याक युस्टेशियन नळयेन (eustachian tube) जोडिल्लो आसात. हाका लागून मदल्या कनांतलो आनी हवामानाचो दाब सारकोच उरता, तशेंच कसलोच स्त्राव (secretion) बी आसल्यार व्हांवपाक मदत जाता. हाडांचीं नांवां हातोडी (malleus), ऐरण (incus) आनी पदिका (stapes) अशीं आसात. तांची एक सांखळी आसून ती कानाचो पड्डो आनी कर्णवर्त हांचेमदीं आसता. कुस्कुटायेदे स्नायू कानाच्या पड्ड्याक आनी हाडांक जोडिल्ले आशिल्ल्यान, आवाजाची तीव्रता भितल्ल्या कानामेरेन पावपाक मदत जाता. मदलो कान, कर्णभूम गहराकूर (mastoid atrum) जोडील्लो आसता.
आवाजापसून हवेंत ल्हांरां तयार जातात आनी भायलें कानपट तीं एकवटावन कानाचो पड्डो फ़डफ़डायता. हें फ़डफ़डावप हाडांचे सांखळेंतल्यान कर्णावर्ताक पावता आनी तातूंतलें द्रव आवाजाच्या स्वरपदांचे पट्टेप्रमाण (pitch) खास श्रवणग्राही आशिल्ल्या पटलार पडटा; श्रवणग्राही पेशा उदीप्त (stimulate) जातात आनी आठवे कवटेच्या मज्जातंतूंतल्यान मेंद्वाक पावतकच आवाजाची वळख पटता.
तकली खंयच्यानूय तीन काटकोनी (perpendicular) तळांचेर घुंवल्यार कर्णग्रहनांतलें अर्दचक्रांतलें द्रव हालता आनी दॄति आनी लघुकोशांत आशिल्ले बारीक बारीक फ़ातरासारके कण गुरुत्वाकर्शणाप्रमाण वयर सकयल जातात आनी ग्राही पेशा (receptor cells) उदीप्त जावन, प्रधाण मज्जातंतूंतल्यान मेंदवाक पावोवन समतोल हाडटात.
कानाचे विकार :ज्या विकारांक लागून भेड्डेपण येता तशेंच समतोल इबाडटा, तांकां कानाचे विकार अशें म्हण्टात. भायल्या आनी मदल्या कानाच्या दोशांक लागून चड-उणें भेड्डेपण येता, तर भितल्या कानाच्या दोशान भेड्डेपणाभायर समतोल इबाडून घूंवळूय येंवक शकता.
भेड्डेपण येवपाच्या कारणांचें वर्गीकरण तीन तरांनी करतात: १. आवाजाचीं ल्हारां वचपाचो दोश. २. मज्जातंतू संवेदनाचो दोश (sensorineural defect). ३. वयले दोनूय दोश वांगडाच जावप. आवाजाचीं ल्हारां वचपाचो दोश, भायल्या कानांतल्यो आडखळी तशेंच मदल्या कानांतल्या दोशांक लागून जाता. कोणाकूय भेड्डेपण आसत जाल्यार ताचें भोंवतणी आशिल्ल्यांक तें पयलीं जाणवता. भायल्या कानांत आडखळ आसल्यार तशेंच कानाच्या पड्ड्याक दोश आसल्यार वैजक रोखडेंच दिसता. तेभायर वैज ‘वेबर’ (Weber) तशेंच ‘रिने’ (Rinne) तपासणी करुन कानाच्या खंयच्या भागाक दोश आसा, हें थारायता. ऑडियोमेट्रीचो (audiometry) सोद लागिल्ल्यान खंय दोश आसा, हें सोदून काडपाक तर सध्या खुबूच मदत जाता.
भायलो कान कातीन धांपिल्लो आशिल्ल्या कारणान, कातीचे सगळे रोग हांगा जावंक शकतात आनी आवाजाची ल्हारां वचपाक आडखळ जावंक शकता. देखीक - फ़ोड (furuncle), पूटी (cyst) आनी अर्बुद (tumour). हेभायर कानांत कानूलो (cerumen) जावनूय आवाजाच्या ल्हारांक आडखळ जांव येता. भारतांत हांगाच्या हवामानाक लागून भायल्या कानांत फ़ोड येवपाचें प्रमाण चड आसा. फ़ोड येतकच कान जड आनी भरील्लो आसा, अशें भासता; मागीर तो दुखूंक लागता, तशेंच
