व्हड प्रमाणाचेर राजकीय घडामोडी जाल्यो.काळांत सिध्द कवींचो एक नवो संप्रदाय निर्माण जालो.सिध्द ह्या नांवान वळखुपी हे कवी संख्येन अठरा ते हिंदू तशेच बौध्द आनी जैनूय आशिल्ले,तातूंतल्या तिरुमूलर,शिववाक्कियर ,पट्टिनत्तार.भद्रगिरीयर पाम्फट्टिसिध्दर,पंबही आनी इदलकट्टू हांची चड नामना आशिल्ली,शैवासिध्दान्त,शिवज्ञानबोधम्,कैवल्यनवनीतम् हे तांचे कांय नांवाजते. अठराव्या शेंकडयाचे सुर्वेचो नामनेचो संत तायुमानवार,हो अद्वैतवादी आनी विश्वप्रेमाचो प्रचारक असो कवी आशिल्लो.ह्याच शेंकडयांत फादर बेस्की ह्या एका विदेशी कवीन तमीळ भाशेचें खोलायेन अध्ययन करुन तेंबावाणी नांवाचें एक म्हाकाव्य रचून तातूंत येशू क्रिस्ताची जिणेकथा बरयली.त्या काळांत कांय हेर मिशनऱ्यांनी लेगीत तमीळ साहित्याचो विकास केलो.वीरमामुनिवर ह्या पाद्रीन परमार्थ गुरुकथै नांवाच्यो हास्यकथा बरयल्यो.भारतीय भाशांभितर सगल्यांत पयलीं तमीळ भाशेंत बायबलाचो अणकार जालो.रॉबर्ट द नेबिली ह्या रोमन कॅथॉलिक मिशनऱ्यान मदुरेंत रावन क्रिस्तांव धर्माचीं बरींचशीं पुस्तकां तमीळ भाशेंत बरयलीं.रॅव,सीजबेस हो जेझुईत मिशनरी सतराव्या शेंकडयात भारतांत येवन ताणें तमीळ भाशेचो आनी वाड.मयाचो खोलायेन अभ्यास करुन,तमीळ भाशेंत तेवीस ग्रंथ बरयले अशें बरयले अशें सांगतात.मुसलमान कवींनीय तमीळनाडूंत बरेंचशें लिखाण केलां.तांचे चडशे ग्रंथ धर्मा विशीचे आसून आइर्मसल,सिरकीर्तनम्,पेनपुत्तिमलै,वैत्तियरातकम् अशीम तांचीं नांवां आसात. तमीळ दार्शनिक ग्रंथांनी जग,ईश्वर,आत्मो,मन,इंद्रिया हे विशय संस्कृत ग्रंथांक अणसरुन बरयल्यात.तर्कशास्त्र,अतींद्रियविज्ञान आनी नितीशास्त्र ह्या विशयांचेरुय तमीळ भाशेंत ग्रंथ आसात.तर्कसंगकिरकम् हो ग्रंथ संस्कृत तर्कशास्त्रावयल्यान अणकारला. नीतीशास्त्राच्या ग्रंथांनी कुरळ हो ग्रंथ सगल्यांत श्रेश्ठ आसून,नीतिचूडामणी, गोविंदशतकम्, कुमारेशशतकम् अशे कितलेशेच ग्रंथ तमीळ भाशेंत निर्माण जाल्यात. तमीळ साहित्यांत वैद्यक शास्त्राचेरुच बरेच ग्रंथ आसात.वैद्यकशास्त्र हो तमीळनाडूंतल्या लोकांचो आवडटो विशय.डॉ.ग्रीन हाणें 117 तमीळ वैद्यग्रंथांची यादी उजवाडायल्या. अगस्तय ऋषीन तमीळ भाशेंतलें पयलें व्याकरण बरयलें अशें म्हण्टात. पूण तें सद्या उपलब्ध ना.ताचो शिश्य तोळकाप्पियर हाणें बरयल्लें तोळकाप्पियम् नांवाचें व्याकरण मात उपलब्ध आसा.पवनंती हांचें नंदुल नांवाचें व्याकरणूय उपलब्ध आसून तातूंत 462 सुत्रां आसात. शूळामिणिनिघंटू हे तमीळ शब्दकोश इ.स.च्या णवव्या शेंकडयांत गुणभद्राचो शिश्य मंडलपुरुश हाणें तयार केलो.तमीळ भाशेंतली कांय पुराणां,सगल्यांत पोरण्या संस्कृत पुराणांपरसूय पोरणी आसात.स्कंद पुराणाचो एक वांटो सूतसंहिता आनी भागवत हीं पुराणाण तमीळ भाशेंत खूब पयलीं अणकारल्यांत.तमीळ भारत हो ग्रंथ संघम् काळांतलो. सुंदरमूर्ती हाणें बरयलो त्रेसष्टसंतचरित्रां हो ग्रंथ पुराण अशें मानतात.पुराण सागर नांवाचो एक जैन ग्रंथ इ.स.च्या 11 व्या शेंकडयाच्या अदमासाक रचला.बाराव्या शेंकडयांत कुलोत्तुंग चोळाचे कारकिर्दींत एका कवीन अष्टादशपुराण नांवाचो ग्रंथ बरयलो. आर्विल्लो काळ एकुणिसाव्या शेंकडयाचे सुर्वेक तमीळ भाशेंत बरींच ल्हान-व्हड काव्यां निर्माण जालीं.कांय नाटकांचेंय बरोवप जालें.ह्या काळांत कांय संस्कृत ग्रंथांचे अणकारुय जाले.रामलिंग स्वामिगळ,वेदनायवन पिळ्ळै आनी कृष्ण पिळळै हे एकुणिसाव्या शेंकडयांतले प्रतिभासंपन्न अशे कवी.रामलिंग स्वामिगळ हो भक्तीमार्गी संत.आपल्या हजारांनी गितांतल्यान विश्वप्रेमाचो आनी भूतदयेचो उपदेश केला.तिरुअरुळ्पा म्हळ्यार कृपागीत ह्या नांवान ताचो काव्य झेलो आसा.ताच्या ह्या काव्याक खूब नामना मेळळी.ताचो हो काव्य झेलो लोकांनी नवो म्हणून आपणायला. ह्याच शेंकडयात मीनक्षीसुंदरम् पिळळै आनी गोपालकृष्ण भारती नांवाचे दोन व्हड कवी जावन गेले.पिळळै हो कवी तसोच ग्रंथकार.ताणें सोळा स्थलपुराणां आनी बत्तीस हेर वाड.मयीन ग्रंथ बरयल्यात.ताणें आपले काव्यरचनेक आनी गद्य लिखाणान तमिळ साहित्यांत मोलादीक भर घाल्या.गोपालरचनेक भारती हाणें नंदनचरित्रम् हें काव्य बरयलें.हरिजन संत नंदनार हाच्या चरित्राचेर हें काव्य आसा. डॉ.स्वामिनाथ अय्यर आनी वेदनायकम् पिळ्ळै हे मीनाक्षीसुणदरम पिळ्ळचे शिष्य.पेण्मतिमालै,नीतिनुल,आनी सर्वसमय किर्तनै हे वेदनायकम् पिळळै हाचे जॉन बन्यनच्या पिल्ग्रिम्स प्रोग्रॅस,चो अणकार केला.ताची दुसरी रचणुक रक्षण्यमनोहरम ही आसून तिच्यांत भक्तीगीतां आसात. मुरुगदसस्वामी वा दंडपाणिस्वामी हाणें आपल्या पुलवरपुरणम् हातूंत कांय तमीळ कवींची पद्यमय चरित्रां बरयल्यांत. तिरुवरंग-तिरुवायिरम् आनी तिरुमगळ अंदादि हे ताचे हेर काव्यझेले आसात. मुरुगदासस्वामी वा दंडपणिस्वामी हाणें आपल्या पुलवरपुराण्म हातूंत कांय तमीळ कवींचीं पद्यमय चरित्रां बरयल्यांत,तिरुवरंग-तिरुवायिरम् आनी तिरुमगळ अंदादि हे ताचे हेर काव्यझेले आसात. आरुमुखनावलर,नागनाथपंडितर,दामोदरम् पिळळै ह्या लंकेतल्या जाणकारांनीय ग्रंथ रचून तमीळ भाशेचे उदरगतीक खूब हातभार लायला.सूर्यनारायण शास्त्री,राजम् अय्यर आनी माधवय्या हांची ह्या काळांतले खांपे लेखक म्हणून नामना आसा. आर्विल्ले कवितेच्या क्षेत्रांत सुंदरम् पिळै आनी कृष्ण पिळळै हांचीं नांवां सगल्यांत पयलीं आसून तांचे उपरांत सुब्रह्मण्यम भारती ह्या राश्ट्रभक्त कवीचें नांव येता.हाणें आपले काव्य रचनेन तमीळींतल्या बाह्मसाहित्याचोय जनक मानातत.पापापाटु हें ताचें लघुम्हाकाव्य आसून कुयिलपाट्टु ,कण्णन् पाट्टु हीं काव्यांय लोकप्रिय आसात. सुब्रह्मण्यम भारती हाचे परंपरेत देशिक विनायकम् पिळळै, भारती दासन्,नामक्कल रामलिंगम् पिळळै,शुध्दानंद भारती अशे नामनेचे कवी निर्माण जाले. नामक्कल रामलिंगम् पिळळै हो गांधीवादी आदर्श मानपी कवी जाल्यार राय चोकक्कलिंगम हाणें गांधीजीचे जिणेचेर आनी शिकवणेचेर कविता बरयल्यात.असलांबीगै अम्माळ हाणेंय गांधीचेंर गांधी पुराणम् (2 खंड) काव्य बरयलां.शुध्दानंद भारती हाणें बरींचशीं काव्यां रचून तमीळ साहित्यांत भर घाल्या.तातूंतलें ताचें भारत शक्ती म्हाकाव्यम् हें नामनेचें काव्य आसा.तिरु वि,कल्याणसुंदरम् मुदलियार,स्वामी विकालानंद हे नामनेचे कवी,एम.डी.एस.योगी हो उत्स्फूर्त कवी आसून मारिया माग्दालिन आनी अगळीगै हे ताचे दोन म्हत्वाचे काव्यझेले आसात.पेरियस्वामी तूरन हो सोंपे आनी प्रभावी शैलीचेर प्रभुत्व आशिल्लो कवी.तशेंच अळ वल्लियप्पा हो बालगीतकार आसून कि.वा.जगन्नाथन्,वाणीदासन्,कंबदासन ,कृ॑ष्णदासन्,मुदियरासन्,इळंतिरैयन्,तंगवेलन्,कुयिलन्,तुरैवन्,सुरबी,तमीळ अळगन,इलन् कंबनप्रभृती हे कवी
