नेमाळीं महाराणी, शारदा (१९०५), स्वदेशाभिमानी (१९०५), कवनकौमुदी (१९०६), मंगलोदयम् (१९०७), मितवादी (१९०७), कविताविलासिनी (१९१२), महिलारत्नम् (१९१६), भाषासाहिती, विज्ञानकैरळी, साहित्यलोकम्, साहित्यचक्रवाकम, मनोराज्यम, ग्रंथालोकम, प्रबोधकम, केसरी, सहोदरन, विवेकोदयम, आत्मपोषिणी, साहित्यपरिषत्, समीक्षा (१९६३), केरळकविता (१९६७), तिलकम् (१९६१), मानदंडम् (१९६७), कौमुदी, शलाका. आर्विल्लया काळांतलीं वेगवेगळ्या विशयाचेर आदारीत उजवाडा येवपी म्हत्त्वाचीं नेमाळीं आसात. मल्याळ मनोरमा, मातृभूमी (१९३२), योजना, चिन्त, गुरुकुलम् योगनादम्, देशाभिमानी, जनयुगम्, चंद्रिका, केली. हाचे भायर मल्याळम - हिंदी मल्याळम - इंग्लीश हींय द्विभाशीक नेमाळीं उजवाडा येतात. हें १८३१ त खिश्वन रिलिजीअस ट्रॅक्ट सोसायटीन सुरू केले. १८५६ तल्यान मद्रासच्यान हें नेमाळे उजवाडा येवंक लागले. फुडें एकुणिसाव्या शतमानाच्या निमाण्या काळांत धर्मप्रसाराखातीर जायतों नेमाळीं उजवाडा आयलीं. होंनेमाळीं अशों-स्नेहबोधन (१८७५), वेद पिळक्कम् (१८९०), वेधबोध मत मोषी, शैव उदय बोधिनी (१८८२), इंतु मत चीर तिरूती (१८८३), इस्लाम् नेशन (१९०९), तत्तुव इस्लाम् (१९२१), दारुल् इस्लाम् (१९२१), हाचेभायर राजकारण, साहित्य समिक्षा, अर्थीक, उद्देगीक, समाजीक आदी जायत्या विशयांवयली नेमाळीं भरपूर प्रमाणांत उजवाडाक आयलीं. हीं नेमाळीं अशों - महाराणी (१८८७), मातर् मैत्री (१८८९), चक्कर वर्तिनी (१९०५), आरोग्य बोधिनी (१९०८), सांडोर् कुलविवेक बोधिनी (१९०९), मातर् बोधिनी (१९११), नाट्टुक्कोट्टै वैशियम् (१९१४), आर्य वैश्याभिमानी, बलियार मित्रन् (१९११), बालविनोदिनी, रन्ताकारम, (१९१८), नवशक्ती (१९२०), सुखाथार बोधिनी (१९२३), आयुळ बेदम (१९२३), चेकुंत मित्रन (१९२२), आरोग्यदीपिकै (१९२४), कुटियरसू (१९२५), ब्राह्मणन् (१९२५), तमिष पोषिलू (१९२५), देशबंधू (१९२६), अचुतेशिल (१९२६), आनंद विजय विकटन् (१९२८), आनंद विकटन् (१९२९), प्रचंड महाविकटन् (१९२८), यादवमित्रन् (१९२९), गांधी, सुदंतिर चंकू (१९३०), कुलालमित्रन् (१९३१), आयुर्वेदजीवरक्षकम् (१९३२), प्रचंड विकटन्, वसंत विकटन्, कुमार विकटन् कुरूंपन् (१९३३), आदि द्राविड मित्रन् (१९३४), संगीत अभिमानी (१९३४), बालचिंतामणी, सिनेमा उलहम्, आटलू पाटलू, आन्द कूत्तन् (१९३५), मातर मरूमणम् (१९३६), गृहलक्ष्मी (१९३७), काँग्रेस पेरिकै, वैद्य चंद्रिक, शिल्पश्री, कथानिधी (१९३८), कुयिल् (१९४०), हनुमान् (१९४०), काम उळीयन् (१९४३), अगस्तियन् (१९४४), कलामोहिनी, चंद्रोदयम् (१९४५), मुल्ले (१९४६), आशोक, पूतोट्टम, तोषन चिरपक्कलै, पुतुमैप्पेण अंबुलि मामू, चिंतनै, कलै (१९४७), तमिषर् नाडू, नूरुळू हक्, कलैक्कतिर्, तेनी (१९४८), योगासन आलल विजयम, नाट्टियम्, शक्ती, अंबि तंपी (१९४९), वम्ळुवर्, कण्णन् (१९५०), कल्क्कंटू (१९५१), द्राविड कूट्टरशू (१९५२), पार्वती (१९५०), विज्ञानी (१९५३), शांती (१९५४), सरस्वती (१९५५), कलावल्ली (१९५५), श्री. सुब्रह्मण्य भारती कविता मंडलम् (१९५५), द्राविड येडू (१९५७), तामरै (१९५८), कवितै Կն օ कोंकणी विश्वकोश : २ (१९६४), कणैयाळी (१९६५), नटै, दीपम (१९६५), सुरथ (१९६६), इलक्रिय वट्टम् (१९६३), ज्ञानरथम् (१९७०), तेन मोषी, मुल्ले (१९७०), मराठी नेमाळीं : १९व्या शतमानाचे सुरवाती पसून मराठी भाशिकांक ‘दिग्दर्शन' (१८४०) बाळशास्त्री जांभेकर हाच्या संपादनाखाल उजवाडा आयलें. हे सुरवाती उपरांत मराठी नेमाळ्यांनी भरपूर प्रमाणांत वाड जाली. सुर्वेच्या मराठी नेमाळ्यांचो उद्देश जरी अस्तंत्या गिन्यानाची वळख करून दिवपाखातीर आशिल्लो तरी फुडल्या काळांत वेगवेगळ्या हातूंतलों म्हत्वाची नेमाळीं अशों - ज्ञानचंद्रोदय (१८४०), ज्ञानोदय (१८४२), ज्ञानप्रकाश (१८४९), मराठी ज्ञानप्रसारक (१८५०), विचारलहरी (१८५२), ज्ञानदर्शन (१८५४), सुमित्र (१८५५), प्रभोदय, उदयप्रभा, सद्धर्मदीपिका, सर्वसंग्रह (१८६०), ज्ञानाकर (१८६२), स्त्रीभूषण (१८६४), विविधज्ञानविस्तार (१८६७), दंभहारक (१८७१), बालबोधमेवा (१८७३), सत्यदीपिका (१८७३), निबंधमाला (१८७४), अबलामित्र (१८७६), न्यायप्रकाश (१८७६), व्हराडशालापत्रक (१८७६), काव्येतिहास संग्रह (१८७८), बालबोध (१८८१), निबंध चंद्रिका (१८८७), स्त्रियांची मैत्रिण (१८८८), भिषुग्विलास (१८९२), बालमित्र (१८९३), ग्रंथमाला (१८९४), भाषांतर (१८९४), मनोरंजन (१८९५), स्त्रीशिक्षण चंद्रिका (१८९९), रंगभूमी (१९०७), मुमुक्ष (१९०७), रंगभूमी (१९०७), न्यायाश्रम, मराठी शिक्षक (१९११), शेतकी आनी शेतकरी (१९१०), व्यायाम (१९१५), रामदास आनी रामदासी (१९१५), उद्यम, तत्त्वज्ञान मंदीर (१९१९), रत्नाकर (१९२५), सृष्टिज्ञान, महाराष्ट्र साहित्य पत्रिका (१९२८), किर्लोस्कर (१९२९), प्रतिभा (१९३३), पारिजात (१९३४), जोत्स्ना (१९३६), अभिरूची (१९४३), युगवाणी (१९४६), साहित्य (१९४७), संशोधन - पत्रिका (१९५२), प्रतिष्ठान (१९५३), छंद (१९५४), महानुभाव, प्रसाद, पत्रिका, लोकशिक्षण, सह्याद्रि, मासिक मनोरंजन, ब्राह्मण पत्रिका, लोकशिक्षण, पुरूषार्थ, नवभारत, मानकरी, देवलांची नाटके संस्कृतिसंगम, लोकसत्ता आणि महाराष्ट्र संस्कृति, नाटयवास्तुरचना, गृहिणी, प्रपंच, येतात ती अशीं - मांडवी (गोय), मालव साहित्य (इंदूर), पंचधारा आनी स्वाध्याय संशोधन पत्रिका (हैदराबाद), मायमराठी (दिल्ली), पुरूषार्थ (पारडी) हों नेमाळीं म्हत्वाचीं आसात. कोंकणी नेमाळीं : (पळेयात कोंकणी साहित्य - कोंकणी पत्रवेवसाय). - कों. वि. सं. मं. �
