खूब पोरने आशिल्ल्याचें दिसता.अग्नी निर्माण करपाचें ज्ञान सगळ्यांक नाशिल्ल्यान तांकां देवाभाशेन मान मेळटालो.ई. सीग हाच्या मतान भृगु हें नांव मुळांत कारागिरांक आसिल्लें आनी लाकडाकाम करपी मनशांकूच पयलीं उज्योचो सोद लावप शक्य आशिल्ल्यान रथकार भृगुक उज्याचो सोद लागलो आसूं येता. भृगुचो अंगिरस,अथर्वन् आनी ऋभ् हांचेवांगडा सदांच उल्लेख येता.ते झुजारी आशिल्ल्याचे तशेंच तांचेर हल्लो केल्लेखातीर सृंजय वैतहव्य ह्या लोक समुहाचो नाश जाल्ल्याचोय उल्लेख मेळटा.ऋग्वेदांत तांचो रथकार म्हणून जो निर्देश आयला,तो सायणाचार्य आनी रुडोल्फ रोट हांच्या मतान ऋभूंचो आसा.दाशराज झुजांत द्रुह्यु आनी तुर्वश हांचे वांगडा भृगुय सुदास राजाचे दुस्मान मांडलीक आशिल्ल्याचे निर्देश मेळटात.भृगुचे क्षत्रियांवांगडा दुस्मानकायूय आशिल्ली.महाभारतांत भार्गवांविशीं खूब आख्यानां,उपाख्यानां आयल्यांत. कौरव-पांडवांच्या झुजाचें वर्णन करपी ग्रंथ हें मूळ भारताचें स्वरुप बदलून भृगुनीच ताका नैतिक आनी धर्मीक शिक्षण दिवपी महाभारताचें स्वरुप दिलें असें म्हण्टात.महाभारता भाशेन मनुस्मृतीय भृगुसंहिताच कशी मानतात.
मार्गशीर्ष वद्य दुवादशीक सुरु करुन,दरेक वद्द् दुवादशीक करपी एक व्रताक भृगुव्रत म्हण्टात वरुणान भृगुक शिकयल्ले ब्रह्मविद्देक भृगुविद्दा म्हण्टात.अथर्ववेदाक भृग्वंगिरस अशें नांव आसा.तैत्तिरीय उपनिषदांतले तिसरे वल्लीक ,भृगुसंहिता,भृगुस्मृति,भृगुगीता,भृगुसूत्र,भृगुपनिषद, वास्तुशास्त्रा वयलें एक पुस्तक हे सगळे ग्रंथ ताच्या नांवार आसात. ह्या कुळांत भृगु,कवी,च्यवन, शुक्र ,और्व ,प्रमती ,ऋचीक , रुरु ,जमदग्नी ,परशुराम ,शुनक ,ह्यो नामनेच्यो व्यक्ती जावन गेल्यात.
भृगुसंहिताःभविश्य विशयावयलो एक ग्रंथ.भृगु ऋषीन आपल्या त्रिकाळज्ञानाच्या बळार फुडें येवपी जायत्या पिळग्यांचें बूत-भविश्य ह्या ग्रंथांत बरोवन दवरलां.भृगु आनी ताचो पूत शुक्र हांचेमदल्या संवादाच्या रुपान हें भूतभविश्य आसा.दर एका मनशाचें भूत-भविश्य ह्या ग्रंथांत मेळटा.
अधिकृत भृगुसंहितेच्यो प्रती मेरठ, पंजावांतले दुंबली, होशियारपूर, काश्मीर, बरनाला, दिल्ली, हरिव्दार, देवप्रयाग ह्या मेजक्याच सुवातांनी मेळटात.भृगुसंहितेंतल्यो कुंडल्यो आनी तांचीं वर्णनां एका पोरन्या कागदार पोथयेच्या रुपान बरयल्लीं आसात.तातूंत पत्रिकेचें वर्णन संस्कृत भाशेंत श्लोकाच्या स्वरुपांत आसता.भूर्जपत्रां, तांब्यापटे आनी कुळकाच्यो पट्ट्यो हांचेरुय भृगुसंहितेचें लिखाण केल्लें मेळटा. भृगुसंहितेंत कोणाचेंय भविश्य वाचतना विशयांतर करुन हेर संबंदीत व्यक्तींचीं वा जायते फावटी राश्ट्रीय स्वरुपाचीं म्हत्वाचीं भविश्यां भृगु आनी शुक्र हांच्या मार्मिक संवादांतल्यान प्रकट जातात.
हांली तेपार भृगुसंहिता ह्या नांवान छापिल्ले ग्रंथ मेळटात.पूण हातूंतल्या बऱ्याच ग्रंथांच्या खरेपणाविशीं वाद आसात. भृगुसंहिते सारक्योच आनिकूय कांय संहिता दक्षिण भारतांत घोळणुकेंत आसात.तांकां नाडीग्रंथ अशें म्हण्टात.तांची भाशा चड करुन तमीळ, तेलुगू वा मलयालम् आसता.हे ग्रंथ भुर्जपत्राचेर वा ताडपत्राचेर बरयल्ले आसात.हे ग्रंथ खूब पोरने आसात.
भेंडयोः खेळांतसो एक प्रकार.जायतीं भुरगीं एकठांय येतकच दोन पंगड करुन हो खेळ खेळटात. पदां, नांवां, आजनांवां, गांवांचीं नांवां हांचेर आदारुन हो खेळ खेळटात.
हो खेळ खेपाक दोन वा दोनांपरस चड भुरगीं आशिल्ले दोन पंगड लागतात. सुरवेक एका पंगडान पदाचें एक कडवें म्हणून खेळाक सुरवात करपाची आसता. ताणें म्बणिल्ल्या पदाच्या निणाणें जें अक्षर येता त्या अक्षरान सुरवात जावपी पद दुसऱ्या पंगडान म्हणपाचें आसता.अशे तरेन एकामेकांनी म्हणिल्ल्या पदाच्या निमाण्या अक्षरान सुरवात जावपी पदां म्हणून हो खेळ खेळटात.प्रतिपक्षान म्हणिल्ल्या पदाच्या निमाण्या अक्षरान सुरु जावपी पद ज्या पंगडाक येना त्या पंगडाचेर भेंडी पडटा.एकदां म्हणिल्लें पद परतें म्हणूंक येना.अशो भेंडयो ज्या पंगडाचेर चड पडटात तो पंगड हारता. मनशांची नांवां, आडनांवां वा गांवांचीं नांवां घेवनूय असले तरेचो खेळ खेळटात.
ह्या खेळांत दोनूय पंगडांक आपआपले स्मरणशक्तीचीं तांक पणाक लावंची पडटा.कारण सेगीत त्याच त्याच आयिल्ल्या अक्षरापसून पदां वा नांवा याद करुन दवरचीं पडटात. तशेंच एकदां म्हणिल्लें पद परतून म्हणपाक मनाय आशिल्ल्यान चडूच अडचण जाता. प्रतिपक्षी पंगडाक ज्या अक्षरापासून उणीं पदां येतात तें अक्षर मुद्दाम निमाणें हाडून येवपी पदां म्हणपाक भाग पाडप हे खातीर कसब लागता.
भेंडोः(मराठीःभेंडी,हिंदीःभिंडी,भिंडी तोरी,रामतुरई, गुजरातीःभिंडी,कन्नडःभेंडे,भेंडीकाई, संस्कृतः गंधमूळ, इंग्लीशः लॅडीज फिगर, ओक्रा, गंबो, लॅटीनः अबेल मोशस, एस्कुलँटस हिबिस्कस एस्कुलँटस, कूळः माल्व्हेसी).
