मल म्हळ्यार दोंगर आनी वेदन म्हळ्यार शिकारी हांचेपसून मलवेदन हें नांव पडलें आसुये. तमिळनाडूंत ह्या लोकांक वाल्मिकुलू ह्या नांवान वळखताले. तांच्यांत वलियवेदन, चैरुवेदन, चिंगणीवेदन आनी एलिचठ्ठीवेदन अशो चार पोटजाती आसात. चैरुवेदन आनी वलियवेदन हांच्यांत रोटी-बेटी वेव्हार जायनात. पूण चिंगणीवेदनांकडे तो जाता.चैरुवेदनांचो आनी एलिचठ्ठीवेदनांचो रोटी-बेटी वेव्हार जायना.
हे लोक मध्यम उंचायेचे आनी मध्यम बांध्याचे आसतात. कपल मात्शें मुखार आयिल्लें आसता. मुदयाळे काळे केंस आनी काळे दोळे, पुडीकोराचो वर्ण हीं तांचीं कांय शरिरीक खाशेलपणां आसात.
हे लोक तमिळ आनी मलयाळम ह्या भाशांच्या मिश्रणांतल्यान तयार जाल्ली भास उलयतात. वाल्मिकीक ते आपलो पूर्वज मानतात.
मलवेदन बायलो कमरे भोंवतणी साडये भशेन वस्त्र गुठलावन तें उजव्या खांदयार उडयतात. तांच्यांत दादले-बायलो दोगांय हातांत कांकणां, कडीं, कानांत वाळे घालतात. बायलो गळ्यांत तरातरांच्या मणयांच्यो माळो घालतात.
मलवेदनांची मलवेत्तवन ही शाखा हालीं बरीच सुदारल्या. तिका जातीचोय दर्जो मेळ्ळा. तांची वसती राखीव रानांचे शिमेवाठारांत ससात झोपडयो बांदून चोम्यान रावतात.
तांच्यांत पितृसत्ताक कुटुंबपद्दत आसा, ते आपली आस्पत आपलो पूत आनी भाचो हांच्यांत सारकी वाट्टात. बायलांक संपत्तींत वारसा हक्क नासता.
हेरांपरस वेगळे दिसचे म्हूण ते स्वताचे दांत तासून घेतात. चल्याचे दांत अठराव्या वर्सा आनी चलयेचे दात धाव्या वर्सा तासतात, हें तांचे जमातीचें खाशेलपण आसा.
हे लोक जडप्राणवादी आसून ते गणचिन्नांची पुजा करतात. तशेंच ते हिंदू देवदेवतांकूय भजतात. पूर्वपुजेक म्हत्वाची सुवात आसा. ते ओणम्, कर्कदक आनी संक्रांत ह्यो परबो मनयतात. तांचो जादूटोण्याचेर खूब विश्र्वास आसा. तशेंच तांकां शकून-आपशकून लागतात.
मलवेदन लोकांत बालविवाहाची चाल आसा. क्रयविवाह, औपचारिक अपहरण विवाह आनी सेवाविवाह करपाचीय तांच्यांत चाल आसा. आते-मामे भयणींच्या लग्नांक प्राधान्य दितात. लग्नसुवाळो सादोच आसता. तो सकाळीं करतात. लग्न व्हंकलेगेर जाता. न्हवऱ्यान, व्हंकलेच्या गळ्यांत ताळी बांदून आनी व्हंकलेक साडी दितकच लग्न सूवाळो सोंपता. उपरांत न्हवरो आनी न्हंकल एके शेंदरेर बसून जेवतात.
ह्या लोकांत खूब बायलो करपाची चाल आसा. कांयकडे दर एके बायलेक वेगळी झोपडी आसता.
पयल्या गुरवारपणांत, सातव्या म्हयन्यांत बायलेक कुळारा धाडटात. थंय पुळिकुडी नांवाचो सुवाळो करतात. बायलेक आमटाणीचें उदक पिवपाक दितात. उपरांत नाल्ल फोडटात. बाळंत जातकच एक म्हयनो सुयेर पाळटात. चडशो परबो ते आषाढ-श्रावण न्हयन्यांत मनयतात.
मलवेदन लोक. मडें कपडयांत गुठलावन, दोन मीटर खोल फोंड खणून तातूंत पुरतात. मेल्ल्याच्या तोंडांत पूव वा पुतणयो तांदूळ घालता. थडग्याचेर नाल्ल आनी पेज घाल्लें मडकें दवरतात. मेल्ल्याचो आत्मो तें खाता असो तांचो समज आसता. बायलां, भुरगीं मसंडेंत वचनात. सोळा दीस सुतक पाळटात. त्या सोळा दिसांत ते रानांत वा शिकारेक वचनात. निमाण्या दिसा सोयऱ्या धायऱ्यांक जेवण घालतात.
शिकार हो तांचो मुखेल वेवसाय. तशेंच दोंगरावयली वखदी वनस्पत, मुळां एकठांय करून ते विकतात. कांय लोक शेतमजूर म्हणुनूय काम करतात. - कों. वि. सं. मं.
मलहोत्रा, जनरल ओमप्रकाश :
(जल्म : ऑगस्ट 1922).
भारतीय भूसेनेचो माजी सरसेनापती. नोव्हेंबर 1941 वर्सा भारतीय भूसेनेच्या तोफखानो विभागांत कमिशन जालो. कांय दीस देवळालीच्या तोफखाना-विद्यालयांत लश्करी शिक्षक म्हूण काम करतकच नोव्हेंबर 1950 ते 1957 ह्या काळांत तोफखान्याच्या विंगड विंगड दलांचो कमांडर म्हूण रावलो. उपरांत वेलिंग्टन हांगाच्या स्टाफ कॉलेजांत प्रशिक्षक म्हूण ताची नेमणूक जाली. जून 1962 ते जुलय 1965 ह्ता काळांत भारतीय दूतावास मॉस्को (रशिया) हांगा ताणें राजदूताचो सैनिकी सहाय्यक म्हूण काम केलें.
ऑगस्ट 1965 ते जानेवारी 1966 ह्या काळांत तोफखानो ब्रोगेडाचो मुखेल आसतना भारत-पाकिस्तान झुजांक संदेश पत्रिकेंतल्या उल्लेखाचो भोवमान ताका फावो जालो. उपरांत पहाडी ब्रिगेडाचो मुखेल अधिकारी म्हूण ताची नेमणूक जाली. नोव्हेंबर 1967 वर्सा ताका मेजर जनरलचो हुद्दो मेळ्ळो. उपरांतचीं दोन वर्सां ताणें पायदळ डिव्हिजनाचें फुडारपण केलें. सप्टेंबर 1969 वर्सा उदेंत आघाडीचेर चीफ ऑफ स्टाफ म्हूण एका कोअर मुखेल कचेरींत ताची नेमणूक जाली.
1974 वर्सा दक्षिणी कमान पुणें हांगा ताची कमान मुखेल म्हळ्यार ‘जनरल ऑफिसर कमाडिंग इन चीफ’ म्हूण आनी उपरांत जानेवारी 1977 वर्सा ताची भूसेना अध्यक्षाचो दुय्यम म्हूण नेमणूक जाली.
