खेळ म्हणून प्रवेश जालो. उपरांत १९८८ वर्सा तो प्रदर्शनी खेळच म्हूण खेळप जालें. १९९२ वर्सा ताचो पदक खेळ म्हण आस्पाव जालो.
भारताक बॅडमिंटनाच्या आंतरराश्ट्रीय क्षेत्रांत पयलें नांव मेळोवन दिवपी नंदू वा नंदकुमार महादेव नाटेकर हो भारताचो पयलो बॅडमिंटन खेळगडो. तसोच १९५३-५४ काळांतलोय पयल्या क्रमांकाचो खेळगडो. ताणें क्वालालुंपुर (मलाया) हांगा, ‘सलागोर ओपन बॅडमिंटन चँपियनशिप्स’ हातूंत दादल्यांचें वैयक्तिक विजेतेपद (१९५६), टॉयमस चषक सर्तींत भारतीय संघाचें नेतृत्व (१९६०), अखिल भारतीय एकोडो आनी दोट्टी सर्तींचे विजेतापद (१९६०), बँकॉकच्या ‘किंग्ज कप’ चें वैयक्तिक विजेतापद (१९६१),अर्जुन पुरस्कार (१९६१) आनी वट्ट ६ खेपे एकोडों राश्ट्रीय अजिक्यपपद अशे जायते विक्रम ताणें केल्यात.
प्रकाश रमेश पडुकोण हो भारताक आंतरराश्ट्रीय मळार सन्मान मेळोवन दिवपी श्रेश्ठ बॅडमिंटन खेळगडो. १९७१-१९७९ ह्या ९ वर्सांनी तो राश्ट्रीय वस्ताद आसलो. १९७८ वर्सा ताका राश्ट्रकुल सर्तींत भांगरापदक मेळळें. मार्च १९८० वर्सा ताणें डेन्मार्क आनी स्वीडन हांगाची सर्त जिकून आनी ‘ऑल इंग्लंड’ बॅडमिंटन सर्त जिकून संवसारीक वस्तादपण मेळयलें. भारताक हो भौवमान मेळोवन दिवपी तो पयलोच भारतीय खेळगडो जावन आसा. १९८१ वर्सा ताणें क्वालालुंपुर हांगाच्या विश्र्वचषक सर्तींत दादल्यांचे एकोडो सयतींत जैत मेळयलें. १९७३ वर्सा ताका अर्जुन पुरस्कार मेळ्ळो. तशेंच मॅनडियन ओपन (१९७८), इंग्लीश मास्टर्स (१९७९), स्वीडीश ओपन (१९७८), डॅनीश ओपन (१९८०), हँगकाँग ओपन (१९८२) अशो संवसारीक सर्ती ताणें जिकल्यात.
सय्यद मोदी ह्या भारतीय खेळगड्यन १९८२ वर्सा राश्ट्रकूल सर्तीचें वस्तादपण मेळयलें. १९८०-१९८७ अशीं आठवर्सांचो तो राश्ट्रीय वस्ताद थारलो.१९८२ वर्सा ताका काश्या मेल्ळें.
अशियाई बॅडमिंटन सर्त सगळ्यांत पयलीं जिकपाचो मान १९६५ वर्सा दिनेश खान्न हाणें जोडलो. १९६६ वर्सा ताका राश्ट्रकुल सर्तींत काश् पदक मेळ्ळें. लॅरोय डिसा, प्रदीप गंधे, कन्वल ठाकुर हांकांय १९८२ वर्सा दिल्ली एशियाडांत काश्यापदकां मेळ्ळ्यांत. बायलांचे सर्तींत सगळ्यांत चड म्हळ्यार स खेपो (१९८६ – ९१) राश्ट्रीय वस्तादपण जोडपाचो मान मधुमिता बिश्त हिका मेळ्ळो. हरजीत सिंग, विमल कुमार, रवी कुंटे, विक्रम सिंग, दिपांकर भट्टचार्य आनी बायलांभितर सीमा भांडारी, अमी घिया, दिप्ती ठाणेकर, अमिता मोदी ह्या खेळगड्यांनी नामना जोडल्या.
बॅडमिंटन खेळांतले अर्जुन पुरस्काराचे मानकरी अशे आसात:१९६१ – नंदू नाटेकार, मीना शाह; १९६५- दिनेश खन्ना; १९६७ – सुरेश गोयल; १९६९ – दीप घोश; १९७०- दमयंती तांबे; १९७१ – शोभा मूर्ती; १९७२ – प्रकाश पडुकोण; १९७४ – रोमन घोश; १९७५ – देविंदर अहुजा; १९७६ अमी घिया; १९७७ – कन्वल ठाकूरसिंग; १९८० – सय्यद मोदी; १९८२ – पार्यो गांगुली, मधुमिता (बिश्त) गोस्वामी.
१९६९ वर्सा गोंयांत बॅडमिंटन असिसिएशनाची स्थापणूक जाली. बॅडमिंटन असोसिएशन करंड, डी. बी. बांदोडकर यादस्तीक करंड म्हापसा जेसी करंड, थम्स अप करंड आनी पणजी बॅडमिंटन क्लब सर्त ह्यो गोंयच्यो पांच मुखेल रॅकिंग सर्ती आसात. अनील माडगांवकर, आनंद माडगांवकर, उमेश नायक, फ्रान्सिस्क डायस, डॅरीक मिनेझीस, अनील कुडचडकार, रणजीत रॉबिन्सन, अंबर तिंबलो, आशुतोश पेडणेकार हे दादले आनी श्रीमती रोडफील मिनेझीस, सुनीता माडगांवकर, लता माडगांवकर, लीना पेडणेकार ह्यो गोंयच्यो नामनेच्यो खेळगड्यो आसात. – सुशांत कुंकळयेंकार
बॅनर्जी, सुरेंद्रनाथ : (जल्म : १० नोव्हेंबर १८४८, कलकत्ता; मरण : ६ ऑगस्ट १९२५, बराकपूर).
व्हड भारतीय फुडारी आनी अखिल भारतीय राश्ट्रीय काँग्रेसचो एक संस्थापक. ताचो बापूय दुर्गाचरण, वैज आशिल्लो. सुरेंद्रनाथाचे शिक्षण कलकत्त्यांत जालें. १९६८ वर्सा बी. ए. जातकच इंग्लंडाक वचून आय. सी. एस्. परिक्षा तो १८६९ वर्सा पास जालो. भारतांत येतकच सहाय्यक दंडाधिकारी म्हूण ताची सिल्हेट हांगा नेमणूक जाली. पूण १८७४ वर्सा ताच्या, प्रशासनांतल्या किरकोळ चुकांचें निमित्त करून ताका नोकरेवयल्यान काडून उडयलो. बार अँट लॉचे परीक्षेक बसपाक लेगीत ताका न्हयकारलें. ब्रिटीश राज्यकर्त्यांच्या ह्या अन्यायाक लागून तांच्याआड सुरेंद्रनाथान १८७५ वर्सा चळवळ सुरू केली.
कलकत्त्यांतल्या मेट्रोपोलिटन इन्स्टिट्यूशनांत सुरवेक इंग्लीश विशय शिकयतकच, फुडें कांय दीस फ्री चर्च कॉलेजींत शिकयलेम. उपरांत ताणैं रिपन महाविद्यालय स्थापन केलें. थंय अध्यापक म्हूण ताणें ३७ वर्सां काम केलें.
सुरेंद्रनाथ २६ जुलाय १८७६ वर्सा ‘इडियन अँसोसिएशन’ ही संस्था स्थापन केली आनी तिचो प्रसार करपाखातीर ताणें भारतभर भोंवडी केली.
१८७८ वर्सा ‘बेगॉल’ हे इंग्लीश खबरांपत्र ताणें काडलें आनी सुमार ५० वर्सां तातूंत लोखाण केलें. ह्याच खबरांपत्रातल्यान कलकत्ता उच्च न्यायालयाची बदनामी केल्ल्याच्या आरोपाखाल ताका अटक जातकच, देशभर निशेधाच्यो सभा जाल्यो.
ताणें इंडिया अँसोसिएशनचेवतीन कलकत्त्यांत राश्ट्रीय सभा आपयली (डिसेंबर १८८३). उपरांत दुसरी राश्ट्रीय सभाय ताणें कलकत्त्यांतूच घेतली (१८८५). राश्ट्रीय काँग्रेसचो तो दोनदां अध्यक्ष जालो (पुणें- १८९५ आनी अहमदाबाद – १९०२). १९२१ वर्सा व्दिदल राज्यपद्दत आशिल्ल्या ब॥गालच्या विधीमंडळाचेर सुरेंद्रनाथाची नेमणूक जाली आनी ब्रिटीश सरकारान ‘नाईट’ हो किताब दिवन ताचो भोवमान केलो
