Nga nabatian mo sa akon, labi’ng sa
Kapitolyo
Nga pagabatunon mo sa atubang sang
kaligdong
Sang Senadong’ halangdon, sa atubangan
nakon.
EUSTAQUIO.
O ginuo, di ko luyag ang padya handumon
Sa pagdaog kong’ nakuha batok sa mga
Dacio!
Napangayo ko lamang, ginuo, nga ikaw
malipay
Sa mga kabudlayan nga wa’y pulos sa Roma
Ginhalad ko. Tungod sa imo ipakita nakon
Ang akon kabalaslan. Sa kusog ko kag
kaisog
Nga nadayaw mo, tuman na nga malutos
nakon
Mga Partong mabangis. Kay Tito kag
Trajano
Nagtuon ako sang away; sa dambana mong’
maayo
Ako nagbalik, santu sa tudlo nila sa akon
Pulos away’ng buhat ko. Ang tuman na
kadamo
Nga mga kadungganan, kabansagan sa akon
lang
Tamang’ pagpadako sang mga kabudlay ko.
Apang huo; batunon kong’ padya’ng
pag-awayan
Diin ako makig-away sa akon mga
kasumpong.
Wala ko gid matun-i sini ang pagdumili
Sa mga magbubuot ko nga mga dakhari,
Sanglit maayong’ taliaway dapat ko ina
himuon.
ADRIANO.
Hanti tan-awa, Eustaquio, sa pinuno
nasayran
Ko nga nagsunod sa imo tubtob sa
bulogtaan*
Nga ang mga taliaway mo sa imo nagadayaw
- Bulogtaan — Campamento, sa Kinasila ukon duog nga ginabutangan sang mga taliaway.
