ADRIANO. CORNELIO.
Patya. Buhat’ng natudlo mo kag nian ipapatay sia. [malakat). Lain ang paghangop ’ya sang akon ginalaygay. Sa karon tumanon ko. Sa pagkakita niya Sang iya kamatayon, labi nga magabakod Ang isip ni Eustaquio.
IKAP-AT NGA BANIN
Nahauna nga Gwa Si Cornelio kag si Metelo
CORNELIO.
METELO.
CORNELIO.
Wala, wala na’y liwan nga kadtoan si Eustaquio, Kay labi nga dugangan ni Adriano’ng pahog sa iya Labi na gid nagbakod ang iya kabubut-on, Kag pagtampalas sa aton bugalon kon maghambal Kag sa aton mga diwa; luyag ya’ng kamatayon Nagasumbong pa gani nga ina ginapadugay. Apang kon makita ’ya nga indi kay binutig Ang mga pagpamahog nga nahimo sang Cesar, Ayhan ang kamatayon nga iya ginahandum Magapahadlok sa iya kon iya na makita. Gin-aba ko si Adriano nga ipapatay si Tito; Ayhan ang gwa sini suli sang nahulat ko: Ang isip ko ihatag ko sa imo sing matuod, Kon ako may tion sa pagsugid sina. Sa karon dili dapat nga ako mag-a-wat: Si Tito ihatag ko sa mabangis nga sapat, Kay ining’ talan-awon naluyagan sang banwa Kag ayhan ang tagtuga magabaton sing bag-o Nga mga kadungganan kag sing mga purong. Tapos na mapatay paglaum sang amay, Pangitaon ’ya na man ang iya kamatayon Kag basulon niya sia kon ini padugayon...
