Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/77

69

   Ang adlaw nga bisan diin nakita,
Ang humay kag mais nga nagdagaya,
Kag ang mga balay nagtilindog
Sa mga balagon, kaboy, duog
Nga naghatag lawas sa mga gadya.

   Kutob sa Dapitan mga dalan
Nga sa mga gab-i madulom
Nga anay mahagnop, nian gayuhom
Di makahaladlok kay nasug-an;
Bisan diin may mga padihutan,
Bisan diin ang paghikot dayon:
Mga buluthoan, dalalanon,
Didto sa isip napaiguigo
Kon paano’ng busay mapadaludo
Halin sa Linawng’ kulukatyaon.

   Isa lang ka tuig ang naglidan,
Kag naghulolag ang mga banwa,
Nian ang Dapitan nagabugtaw na
Sa pagduyong’ sia natulogan;
Kag ginpaabot nga’ng iya ginsugdan
Sa wala’y alag-ag kag kaiwat
Indi ya bayaan nga’ng ginhiwat
Indi makita nga indi matapos,
Kay kon sa iya wala’y gapakupos
Kapin paglaum ya sa Dapitan.

   Sa atubang sang maanyag nga kaagahon
Timaan sang buhat nga dalagko,
Maabot nga sa imo maduko
Mga lanubo nga dapitanon.
Mahamtong sila sa palaabuton
Nga sang duta sila’ng matalauma
Kag di nila igabutang nga mas-a
Sa pagkalimot nga masubo
Ang sang puok nautang nga madamo
Sa imo dalayon nga kabalaka.

   Kapin sa puno kag gumalahom
Nga gamando sa puthawng’ kamot,
Gihapon ang katsilang’ mabuot
Sang puok amay nga mahigugmaon;
Kag sanglit sini nga tion