Masubsob ang mga butobuto sa dalugdog inubanan sa mga kilat nga nagalikoslikos sa kahanginan: niadtong higayona si Bathala daw buut magapakita sa iyang gahum pinaagi sa kasipa sa dalugdog ug kakusog sa linti. Ang ulan nagapadayon pagbunok hinuyop sa makusog nga hangin, ug sa taliwala niadtong makalilisang kagahub ug kaguliyang, mabati ang masulubong lanog sa mga lingganay, daw agulò sa usa ka kalag nga sinakit.
Niadtong higayona hiatolan nga didto sa itaas sa kampanaryo kadtong duha ka bata nga atong nakita ganina nga nakigsulti kang pilosopo Tasyo. Ang manghod nga dagkug mga mata ug adunay panagway nga nagpaila sa iyang kamanggiulawon, midip-ig sa iyang magulang nga maagid-agid kaniya ug nawong, ugaling kay kini mahait ug tinan-awan ug sa panagway nagpaila nga dili maluba pagdali. Ang duha ka magsuon nagkagidlay lamang intawon. Nanglingkod sila sa usa ka pinutol nga kahoy ug tagsatagsa kanila nagagunit usa ka pisi sa lingganay. Gisalisihan sila sa makusog nga ulan ug pagahuypon sa hangin ang suga sa kandilang upus nga ilang gitungtong sa usa ka dakung bato nga pagagawion kon ma-Biyernes Santo ug ligidligiron sa salog sa coro aron pagsunod sa tingog sa dalugdog.
—¡Butara kanang imong pisi. Crispin! —matud sa magulang.
Si Crispin mikumbitay sa pisi nga iyang gikuptan ug gilayon gikan sa itaas sa kampanaryo milanog ang tingog sa lingganay nga gisawo ug gitabunan dihadiha sa usa ka masipang dalugdog. —¡Ah! kon atua pa unta kita karon sa atò uban kang nanay! —matud ni Crispin nga mitan-aw sa iyang igsuon. —Didto dili unta ako mahadlok. Ang magulang wala motingog kay nagpaminaw sa mga tinulo sa kandila ug naghinuktok.
