Walâ lamang tuyoa giyahat ni Sisa sa langit ang iyang
mga matá ug nakita niya nga ang langit mahayag uyamut ug
adunay gagmayng mga panganod nga nagpautaw-utaw sa kahanginan. Mihunong siyá tungúd kay nangurog ang tibuók
niyan kalawasan.
Ang mga sibíl namauli na ug napadulong kaniya nga walay laing kuyóg: mao day ilang hidakpan ang himungaan nga gi tanggongan ug gipatambok ni Sisa sa iyang silong. Miginhawa siyág hataás ug giabút kadasig sa hunàhunà.
—Kabuotan ug kaayog mga kasingkasing nianang mga tawbana!-nagkanayón siyá nga mihilak sa kalipay. Bisan ang iyang baláy gisunog pa untâ sa mga sibíl apán gibuhian ang iyang mga anák, kadtong mga tawhana iya pa gayúd untang panalanginan.
Miyahat siya pag-usáb sa langit diín iyang nakità ang usá ka panón nga mga tabong, daw mga maputing panganod nga nagpautaw-utaw, ug mipadayon silá paglakaw nga mibati nga sa iyang kasingkasing nabanhaw ang paglaum ug pagsalig. Igò lamang siyang misaylog diyutay sa mga sibíl buút na untâ modalagan, apán gipugngan ang iyang hunàhunà ug giigò-igò ang iyang mga lakang.
Wala pa ngani mahisaylog layô, nadungog niya nga gitawag siya. Gikulbaán apán mipalingóg-lingóg lamang ug mipadayon paglakáw. Giusáb siyá pagtawág, apán karón inubanan nag balikas ug panamastamas. Supak sa iyang kabubut-on, si Sisa nahilingi nga naluspad ug nagpanguróg. Usá ka sibíl nagapangamáy kaniya.
Walâ lamang tuyoa, si Sisa miduol nga naughan sa laway ug nawad-an sa tingog.
—Sultihi kamí sa matuod, kay, kon dilì, igaid ikaw namò niadtong punoan sa kahoy ug unyà luthangon!-miingón ang usá kanila sa tingog nga mainggit.
Ang alaut nga babaye mitan-aw sa kahoy.
—Ikaw ba maóy inahán sa mga kawatan?-nangutana ang lain nga sibíl.
—Inahán sa mga kawatan!-misabát si Sisa nga walâ niya tuyoa.
