Dili ikag-asoy ang kalipay nga gibati sa tanan: daghang mga kamot ang nanag-ilog pagdawat sa duha ka tawo nga nanagabay sa buaya aron sila makasaka sa sakayan. Ang mga babayeng tigulang daw nangabuang ug nag-utas pangatawa nga sakot pangady£. Si Andeng nahikalim6t lamang nga ang kulon nga iyang gilung-ag sa abohan makatulo na mobukal ug ang sabaw miawas ug nakapalong sa kalayo. Ang bugtong wala magtingog mao si Maria Clara.
Si Ibarra wala maunsa bisag diyutay; ang piloto igo lamang nagaras sa bukton.
—¡Ikaw ang nakaluwas sa akong kinabuhil —miingon kini kang Ibarra nga nagakupb ug habol nga dilana. Ang tingog sa piloto daw masulub-on.
—Maisug ikaw nga dili mapanagan-on; sa laing higayon ayaw na tintala pag-usab si Bathalik.
—¡Kon wala ka pa unta mahitunga!... —nagkanayon si Maria Clara nga nagakurog pa.
—¡Kon wala pa ako mahitunga ug unya ikaw miapas kanaka, didto sa kahiladman sa lanaw nakigtipon unta ako sa tibuok kong banay! —mitubag ang batan-on aron pagtibawas sa buut unta isulti ni Maria Clara.
Si Ibarra wala malimot nga sa ilalum sa tubig niadtong lanaw atua mopahulay ang mga bukog sa iyang amahan.
Ang mga tigulang babaye dili na buut makig-adto sa laing bungsod; buut na lamang sila makigpauli, kay kono ang adlaw dautan ug sinugdan ug dagway aduna gayuy mga kadaut nga mangabut kanila.
—¡Kining tanan nanghitabb tungud kay wala man ugod kita manimba! —mibagulbol ang usa ka tigulang.
—¿Apan unsa may kadaut nga nahitabo kanatb —nangutana si Ibarra. —jKanang buaya maoy bugtong gikabsan sa palad!
—Ug kana maoy kamatuoran —misagbat si Albino —nga sa tibuok niyang kinabuhi nga makasasalik kanang walay palad nga mananap wala gayud makasimba. Wala ko gayud kana siya hingkit-i nga misagol sa daghang mga buaya nga kanunay manulod sa simbahan.
