Dili mga dalagang maayong bata ang nanulod aron ang tanan, hangtud si pari Sibyla, manglingi; dili ang Kapitan Heneral kuyog sa iyang mga pangabaga aron ang tenyente mosugat ug si pari Damaso mamugnaw: ang misulod mao ang tagbalay kuyog sa usa ka batan-on nga nagbangutan.
—Maayong gabii, mga ginoo! ¡Maayong gabii, Padre! —mao ang unang gipamulong ni Kapitan Tiyago, ug dayong halok sa kamot sa mga pari nga nanghikalimot pagbendisyon. Gikuha ni pari Sibyla ang iyang antohos aron makamuwawong pag-ayo sa batan-on nga bag-ong rniabut, samtang si pari Damaso naluspad ug nasiga ang mga mata.
—Ipaila ko kaninyo si G. Crisostomo Ibarra, anak sa akong usa ka higala nga patay na — mipadayon si Kapitan Tiyagb. — Kini siya karon pa lamang mahidunggb gikan sa Uropa ug akong gisugat.
Sa pagkadungog niining ngalana, daghan ang nanghingangha: ang tenyente nalimot lamang pagpanghatag ug katahuran sa tagbalay, miduol sa batan-on ug kini iyang gitutokan pagtan-aw gikan sa kiting hangtud sa alimpulo. Ang batan-on nakigsulosulti sa tanan nga didto sa pundok; sa iyang panagway walay lain nga milahi sa uban kon dili ang iya dang saput nga lubus maitum. May gitas-on siya ug ang iyang pamayhon ug mga panglihok nagpaila gayud nga maoy usa ka batan-on nga maayog lawas ug malumo ug kalag. Sa iyang agtang tabunon, mahapsay ug masayag, ug sa iyang mga aping mapulapula, bunga sa iyang pagpuyo sa mga dapit nga matugnaw, mapasilang ang pipila ka tulo nga dugo sa Katsili nga nahisagol sa iyaha.
—Oh! si pari Damaso man ugod diay kini, ang kura sa akong lungsod ug sandurot nga higala sa akong amahan — matud ni Ibarra nga malipayon.
Ang tanan mitan-aw kang pari Damaso; kini wala maglihok. —Pasayloa kay nasayop ako! —mipadayon si Ibarra nga daw naulaw.
