kò nàmungkò lamang, ang mga babaye sa salóg kun sa ilang mga
bitiis.
Si parì Dámaso miagi taliwalà sa kadaghanan, giunhan ug duruhá ka sakristán ug gisunód sa usá ka prayle nga nagabitbit usá ka dakung kuwaderno. Nawalâ siyág kadiyót sa pagsaká na sa hagdan nga nagalikoslikos, apán miguhò dayon ang iyang ulo, unyâ ang iyang tangkugò ug sa katapusan ang iya nang lawás. Mitan-aw siyá sa tanáng dapít sa simbahan dalá ang dakúng pagsalig, ug unyâ miigham; nakità niya si Ibarra: usá ka pagpirò sa iyang mga matá nagpasabút nga ang batan-on dilì niya hikalimtan sa iyang wali; unyâ milingì kang parì Sibyla sa dakúng kahimuót ug mitan-aw nga daw matamayon kang parì Manuel Martín, ang miwali kagahapon. Tapus niining tanán, mihinay paglingì sa iyang kauban ug giingón niya: “¡Bantay!” Ang prayle miuk¡b dayon sa kuwaderno.
Apán ang wali angay asuyon sa laing bahin niining basahón. Ang wali ni parì Dámaso gisulát pinaagi sa taquigrafia sa usá ka batan-on nga niadtong panahona nagatuón niining sinulatana ug mahigugmaon uyamut sa mga maayong mamumulong; salamat niini, ikahulád ta karón niining basahón ang usa ka bahin sa wali nga sabúg mabatì niadtong mga dapita.
