—¡Dilì hinuon akó tigulang kaayo! Apán ikaw kay kura sa balangay! ... —mitubág si parì Dámaso nga nagagumit gihapon sa lingkoranan.
—Sanglit sugò man nimo, mosugót ako —matud ni parì Sibyla ug mihanâ paglingkod.
—Akó walâ magsugò —mibalibad si parì Dámaso—, ¡ako walâ magsugò!
Molingkod na untx si parì Sibyla sa waláy pagtagád sa mga pamalibad ni parì Dámaso, apán nagkasugat ang iyang tinan-awán ug ang sa tenyente. Sumalà sa gituhoan sa mga prayle sa Pilipinas, ang labíng hataás nga punoan ubús dag kahimtang kay sa uldog nga manlulutô. Cedant arma togae,[1] matud ni Cicerón didto sa Senado sa Roma; cedant arma cottae,[2] matud sa mga prayle sa Pilipinas. Apán, sanglit si parì Sibyla maóy usá ka tawo nga may pamatasan, miingón.
—Ginoong tenyente, sanglit ania kitá sa gawás sa simbahán, ikáw maóy angayán nga molingkod dirí.
Apán, bisan pa niini, sa iyang sinultihán si parì Sibyla nagpailá nga sa gawás sa simbahán siyá gihapon maóy angayán nga makatag-iya sa lingkoranan nga ilang giilogan. Arón kahâ paglikáy nga mahitaliwalà siyá sa duhá ka prayle, kun arón ba dilì na siyá mabudlay pagtindog, ang tenyente mibalibad.
Walâ gayúd kanilay nahinumdom sa tagbaláy; kiní hikit-an ni Ibarra nga nahimuót nagpamináw niadtong tanán.
—Unsa ugód diáy, Don Santiyago, ¿dilì ikáw mosalo kanamò?
Apán walâ nay lingkoranan nga nahibilín: si Lúculo walâ intawon makakaón sa baláy ni Lúculo.
—¡Ayáw paglihok! —matud ni Kapitán Tiyagò nga miagbay sa abaga sa batan-on. —Kiníng pangilina gihimò ko arón pagpasalamat sa Birhen tungúd sa imong pag-abút. —¡Oy, dad-a ngarí ang tinola! —Gipalutò ko ikáw ug tinola, kay dugay ka na dagway nga walâ makatiláw ning sud-ana.
Gidulot ang usá ka dakúng pinggan nga nag-asó-asó, ug unyà gibahín-bahín ang tinola ni parì Sibyla, humán mangadye sa
