—Ang ginoong Alkalde makalilisang kahimantay!—matud
ni pari Sibyla sa usa ka sinultihan nga daw mabiaybiayon.
— Mao gayud kanay akong batasan—mitubag sa hinay nga tingog ang paring pransiskano;—labing mahagugma ako nga mamati kay sa mosulti.
—Si pari Salvi hinuon kanunay gayud magbantay nga makaganansiya ug dili maalkansi!—mitiaw ang “alferez”.
Apan kadtong tiaw^ gitinuod ni pari Salvi; misiga makadiyot ang iyang mga mata ug mitubag:
—Sayud bitaw kaayo ang ginoong “alferez” nga niarong mga adlawa dili ako mao ang labing nakaganansiya kun maal kansi:
Gitabontabonan sa “alferez” ang palabtik sa pari pinaagi sa pagkatawa, ug mipalihas-lihas lamang.
—Apan, mga ginoo, wala ako makasabut ngano nga managhisgot kita dinhi sa mga ganansiya ug mga alkansi —misagbat ang Alkalde; —unsay mahunahun^ unya kanato niining matinagdanon ug mabuot nga mga dalaga nga nanagpasidungog kanato tungud sa ilang pagtambong dinhi? Alang kanako, ang mga dalaga sama sa honi sa hangin sulod sa kagabhion: kinahanglan atong pamation pag-ayo aron ang kananoy sa mga honi nga makapatuybb sa atong kalag ngadto sa kahitas-an sa langit . . .
—Ang ginoong Alkalde nagasulti sama sa usa ka magbabalak . . . —matud sa eskribano nga malipayon uyamut, ug unya gitungab nilang duha ang ilang mga kopa.
—Mahinayak gayud ako, —mitubag ang Alaklde nga namahid sa iyang baba; —ang higayon, kon dili man ugaling kanunay makahimong kawatan sa tawb, makahimo kaniyang magbabalak. Kaniadto sa batan-on pa, ako nakasulat mga balak, ug sa pagkatinuod, mga balak nga dili mangil-ad.
—Kon mao kana, ikaw mibiya diay sa bathala sa mga magbabalak aron pagnunot sa bathala sa Katarungan! —matud sa tinugyanan sa mantalaan sa sinultihan nga maugdang uyamut.
—Psch! unsaon man ugod nimo? Ang kanunay akong ginadamgo mao ang pagtikang sa tanang ang-ang sa katungdanan sulod sa katilingban. Kagahapon miawit ug nangutlo akb ug mga bulak, karon nagabitbit na akb sa sungkbd sa Katarungan ug nagaaalagad sa Katawhan; ugma usab . . .
