pa kita, walay nay kinahanglan nga magpuasa ni magpalit mga “bula”. Kinsa ngani kadtong may anak nga Papa magbuut lamang ug pakasala.
—Paadtua ugma si Andoy sa balay, Petra, — matud sa tigulang nga madasigon uyamut; —paadtua gayud kay tudloan ko pagbutong sa nito!
—Hmjn! yati da! Kay unsa may hun^huna mo? Nagatuo ka ba nga ang Papa aduna pa gayud ing mga kuri-kurion? Ang kura bitaw, ngani kura lamang, mobuhat man lamang kon magamisa . . . kon motuyok-tuyok! Ang Arsobispo dili na motuyok-tuyok, magalingkod na kon magamisa; nan, ang Papa . . . ang Papa dagway anha na sa katre magamisa, ug paypayan pa! Unsa may hunahuna mo?
—Maayo usab, Petra, nga maantigo siya kon unsaon pagbu tong sa nito. Maayo na lamang magabaligya siyag mga takukong ug mga pitakang nito aron dili magpakilimus sama sa pagabuhaton sa kura dinhi tuigtuig sa ngalan sa Papa. Maluoy ako kaayo nga magatan-aw sa usa ka santos nga kabus ug ihatag ko gayud ang tanan kong pinangitaan.
Miduol ang usa ka magbabaul ug miingon:
—Gihunahuna ko na gayud pag-ayb, kumari: ang akong anak himuon kong mananambal! Wala nay ingon sa mananam bal!
—Mananambal! Saba diha, pare! —mitubag si Petra; wala gayuy ingon sa kurit!
—Kura? Prr! Kura? Ang manambal makakita daghang salapi; ang mga masakiton managtahud uyamut kaniya, komare!
—Pastilan, utang kong. buot! Ang kura igo lamang motuyok-tuyok ug moingon “deminos pabiscum”. Kan-on niya si Bathala ug makadawat pag salapi. Ang tanan, hangtud ang mga babaye, mosugilon kaniya sa ilang mga tinagoan.
—Ang mananambal usab diay? Kay ngano, pakaingon ba nimo kon unsil ang mananambal? Ang mananambal makakita sa tanan nga anaa kaninyong mga babaye ug manghimulsosa mga dalaga . . .!
Buut unta ako magpaka-mananambal sulod lamang sa usa ka simana!
—Ang kura dihy, dili ba usab makakita sa tanang makita sa mananambal? Labaw pa ngani hinuon! Sayud ka na bitaw
4
